50 | FAMILY HUG
Derya Babuç
Konumuz yetişkin eğitimleri olunca en çok
karşılaştığımız soru “zor
değil mi?” oluyor. Yaş
aralığı 20 ile 75 olan ( evet
75 yaşında bir katılımcım
olmuştu ) katılımcılarımızla eğitim yapmak pek
çok yönü ile zor olabilir.
Yaşanmışlıklarımız, alışkanlıklarımız, önyargılarımız bir anda değişecek
unsurlar değil. Hele de
kişisel gelişim alanında
verilen bir çok eğitimin
içimizde bir yere dokunması, kendi gerçekliğimiz
ile bizi yüzleştirmesinin
söz konusu olduğu düşünülürse.
İçimdeki Çocuk : Her şeye “rağmen”
GÜLÜMSÜYOR...
Adı içinde “positive” olan bir kurumda odaklandığımız nokta tabi
ki zorluklar değil. İnsanı mutlu ve motive eden unsur “rağmen” başarabilmek, “rağmen” devam edebilmek. Bakın o daha zor. Eğitim
bunun sadece bir parçası. Ve gerekli.
Yaşı? Yok. Şekli? Yok. Standardı? Söylenenin aksine bence o da yok.
Bazen okuduğunuz bir kitap, bazen gittiğiniz film, bazen aldığınız
bir sınıf eğitimi, bazen büyüklerinizin anlattığı hikayeler, bazen
okullar, bazen geziler.Kimi bir gün sürer gibi günlerce.Ama hep bir
şeyler katar bize ve gelişimimize.
İşte benim hikayem de burada başlıyor. Yetişkin eğitimleri için yola
çıktığım süreçte, çocuklardan ne çok şey öğrenebileceğimi keşfettiğim o ziyaretle.
Birazdan anlatacağım örnek; beni derinden etkileyen, hayatı pek
çok