POLITIČKE INSTITUCIJE I TIJELA
odslikava političku strukturu Parlamenta . Konačno , mnogi drže da produženi mandat može dijelom umanjiti iskušenje komesara da osluškuju stavove “ svojih ” vlada ( reizbor !), budući da ove druge obično imaju četvorogodišnji mandat .
Svojevremeno je bilo predviđeno da član Komisije mora biti državljanin jedne od država članica , s tim da država može u Komisiji biti predstavljena sa najviše dva člana . U praksi je to značilo da pet tzv . velikih ili većih država ( Francuska , Italija , Njemačka , Španija i V . Britanija ) imaju po dva člana Komisije , a preostale države po jednog , pri čemu je konvencija nalagala da u prvom slučaju jedan član Komisije dolazi iz redova vladajuće partije , a drugi iz opozicije , no ona nije uživala opštu podršku . 284 Kao što se redovno ističe , prisustvo dva člana iz većih država bilo je rezultat potrebe da se slijedi princip reprezentativnosti . No , pitanje broja članova Komisije postaje sve aktuelnije u svjetlu širenja Zajednice i potrebe da se osigura neophodni stepen unutrašnje organizacione i radne kohezije . Jednostavnije rečeno , Komisija se primiče tački na kojoj se , s obzirom na broj članova , može pretvoriti u tijelo “ skupštinskog ” karaktera , pri čemu za sve članove neće biti stvarnog posla ( resora ).
Za vrijeme trajanja mandata članovi Komisije ne smiju imati bilo kakav plaćeni ili neplaćeni radni angažman , niti se naći u situaciji “ sukoba interesa ”. Uz to , obaveza integriteta i diskrecije u odnosu na poslove koje obavljaju vrijedi i po prestanku članstva u Komisiji . 285 Kršenje ove obaveze može rezultirati bilo razrješenjem , odlukom Evropskog suda , bilo suspenzijom penzije ili drugih povlastica – čl . 213 ( 2 ), treća alineja .
Nezavisan položaj članova Komisije , uz ostalo , štiti mehanizam privilegija i imuniteta . 286
Mimo ostavke na vlastitu inicijativu , mandat komesara može prestati kolektivnom ostavkom Komisije , nakon što joj je Evropski parlament izglasao nepovjerenje u skladu sa čl . 201 , EZ , ili prinudnim razrješenjem na osnovu odluke Evropskog suda . 287 Ovu odluku Sud donosi na inicijativu Savjeta ili
284
Kao i u mnogim drugim pitanjima ( političke ) tradicije , Britanci su i ovdje najkonsekventniji , što mnogo manje vrijedi za Nijemce i Francuze . Tim povodom Weatherill / Beaumont , 1999 ., str . 46 .
285
Ovim povodom se često pominje slučaj komesara Bangeman-a ( Bangemann ), koji po prestanku rada u Komisiji želi postati član nadzornog odbora jedne velike španske firme ( Telefónica ). Saznavši za to Savjet donosi odluku da se obrati Evropskom sudu sa zahtjevom da se suspenduje komesarovo pravo na penziju ( slučaj C-290 / 99 ), a Bangeman se žalio na ovu odluku Sudu prve instance ( T-208 / 99 ). U međuvremenu su strane postigle nagodbu i postupak je obustavljen .
286
Rješenje svojevremenog Protokola u vezi sa ovim pitanjem , priključenog Ugovoru o objedinjavanju , preuzeto je u čl . 9 ( 4 ) Amsterdamskog ugovora .
287
Naravno , razlozi za razrješenje ne moraju biti vezani za kršenje zakona . Ilustracija u tom smislu je ( do sada jedino ) razrješenje člana Komisije zbog trajne nesposobnosti uzrokovane bolešću ( Alberto Borchette ), tokom 70-tih .
112