EMEĞİN SANATI 161. SAYI | Page 47

Sayfa 47 ÖRT Kİ ÖLEM / NECİP TIRPAN RESİM: CUADRO BERNİ Ömrünün karnını doyururken zaman Yüküdür düşlerin kanatlarımın Aydınlığımın arasından düşer payıma sayrılı özneler Flulaşır kırılmış aynası ufkun Sıyırır elbisesini beyaz karanlık Yaşamın deltasına gömülür ömürler Ömrünü doldurur, dualarla yakılan kutsal tütsüler. Zaman toplar, vurulmuş sislerini, Ömrün kalbinden geçer. Tüm varsılımız barikattadır Hançeri sapında gizli Dolan gülün ardından Bin ağacın dallarından bu yaprak Ömrün karnını doyururken zaman. Yapraksız ‘komaz’ dallarını, Sökülür pasın, Yapraksız mevsimi yok onların. Uzatır başını çeliğin suyu, Ne zindanlar ördün üzerine, Hüzünler kınıdır, sorar dününü. Ne karanlıklar yırttın Bırak susuz kalsın ektiğin tanrılar Ömrünün karnını doyururken zaman. Kes bulutların ipini Tanrılar yakmaz cehennem ateşini/yakan sen, Çivilerini sök çarmıhından, Sen, zamansız süzme kendini toprağa. Soğuk kış gecelerini ısıt zamanın. Gönüllü giderim kurşuni bozkırlara, Yeter ki sen, neden öldüğümü bil, İşte o zaman ‘Haziran’da da ölünür /ört ki ölem…