Sayfa 47
ÖRT Kİ ÖLEM / NECİP TIRPAN
RESİM: CUADRO BERNİ
Ömrünün karnını doyururken zaman
Yüküdür düşlerin kanatlarımın
Aydınlığımın arasından düşer payıma sayrılı özneler
Flulaşır kırılmış aynası ufkun
Sıyırır elbisesini beyaz karanlık
Yaşamın deltasına gömülür ömürler
Ömrünü doldurur, dualarla yakılan kutsal tütsüler.
Zaman toplar, vurulmuş sislerini,
Ömrün kalbinden geçer.
Tüm varsılımız barikattadır
Hançeri sapında gizli
Dolan gülün ardından
Bin ağacın dallarından bu yaprak
Ömrün karnını doyururken zaman. Yapraksız ‘komaz’ dallarını,
Sökülür pasın,
Yapraksız mevsimi yok onların.
Uzatır başını çeliğin suyu,
Ne zindanlar ördün üzerine,
Hüzünler kınıdır, sorar dününü.
Ne karanlıklar yırttın
Bırak susuz kalsın ektiğin tanrılar
Ömrünün karnını doyururken zaman.
Kes bulutların ipini
Tanrılar yakmaz cehennem ateşini/yakan sen,
Çivilerini sök çarmıhından,
Sen, zamansız süzme kendini toprağa.
Soğuk kış gecelerini ısıt zamanın.
Gönüllü giderim kurşuni bozkırlara,
Yeter ki sen, neden öldüğümü bil,
İşte o zaman ‘Haziran’da da ölünür
/ört ki ölem…