Emeğin Sanatı 161. Sayı
YILMAZ GÜNEY’İN ARDINDAN...
Yılmaz Güney’in ardından çok şey söylendi, söyleniyor, söylenecek. Ben sizlerle otuz yıl önce
söylenmiş birkaçını paylaşmak istiyorum. O zaman Türkiye’de neredeyse Yılmaz Güney’in adını
anmak, resimlerini, kitaplarını taşımak, acısını paylaşmak yasaktı!..
Onat Kutlar bu ortamı şöyle anlatıyor:
“Çünkü o gittikten sonra, bir Zekeriya sofrasının başına tüm dostlarıyla oturmuşuz. Hepimiz
ayrı ayrı, yapayalnız... Yüzlerinde ne sevinç, ne hüzün, ne de endişe. Kuşkunun gölgelerini
taşımayan derin bir dostluk duygusuyla. Çünkü o duyguda ortaktır.”
Mahmut Tali Öngören “Ey Dostum Nereye” adını verdiği yazısında:
“Dostumdu o. Bir arkadaştan daha yakın ve daha duyarlı... Arkadaşınızla çok anıyı, olayı ve
duyguyu paylaşabilirsiniz. Ama dost olduğunuz bir insanla sevgi ve saygıdan başka paylaşacak
şey bulamıyorsunuz. Bu da bir ömür boyu size yeter... Ben Yılmaz Güney’i tüm iyiliği, inceliği
ve sıcaklığıyla anıyorum.”
Yılmaz Güney’in cenaze törenine katılan, herkesi ağlatan Server Tanilli’nin konuşmasına girişini
hiç bir zaman unutmayacağım:
“Arkadaşlar, dostlar, yoldaşlar, sinemamızın bir büyük ustasını, - doğrusunu söyleyeyim- en
büyük ustasını, Yılmaz Güney’i kaybettik. Ve buraya, onu son yolculuğuna uğurlamak için
toplanmış bulunuyoruz. Hepimiz adına ona ‘elveda’ demenin görevini ben üstlenmiş
bulunuyorum. Yaşamımın en acı anlarını yaşayarak yapacağım bunu.”
Ömer Polat’ın “Paris’te Bir Ordumuz Vardı” başlıklı yazısında şu cümleleri okuyoruz:
“Bizler, yurtdışında olan bizler. Alın teri döken, senin uğruna canını verdiğin insanlarımız.
Aydınlarımız, gençlerimiz, yiğitlerimiz. Yurtdışında, sürgünde, ekmek parası peşinde olan bizler
doya doya yanıyoruz acına. Acını aramızda paylaşmaya çalışıyoruz. Yaşı kırkı geçmiş bir Kürt
işçi ne dedi ardından biliyor musun? ‘Yılmaz sağken, öyle biliyordum ki, Paris’te bir ordumuz
var, ama şimdi?’ İşte aynen böyle söyledi, yaşı kırkı geçmiş, beli el kapısında kamburlaşmış bir
Kürt işçi.”
Halk ozanı Zamani şu şiiri yazdı Yılmaz Güney’in ardından:
Dikenler içinde gül gibi bitti
O bizden biriydi, bizim kalacak
Birgün aramızdan ayrılıp gitti
O bizden biriydi, bizim kalacak
Gömdük kalbimize yaşar bizimle
Devrim kavgasına koşar bizimle
Bir zafer sabahı coşar bizimle
O bizden biriydi, bizim kalacak
Ömrünün yarısı geçti hapiste
Devrimi haykırdı en son nefeste
Kürdistan’da doğdu, öldü Paris’te
O bizden biriydi, bizim kalacak
MUSTAFA DEMİR