Emeğin Sanatı 161. Sayı
BLANKİ’YE AĞIT
Aç ve çıplak halkım için dövüştü
taş yürekli hain insanlara karşı.
Dört duvardı tek malı sağlığında,
ölümündeyse dört çam tahtası.
Dördüncü kattaydı öldüğü oda.
Ağır ağır tırmandı insanlar merdiveni,
kadınlar, çocuklar, solgun yüzlü halk,
çalışan Paris, sırtında işçi gömleği.
Beri dursun günlük ekmeğimizi çıkarmak,
insanlarımız yeni bir yasa girdi,
geldiler koşa koşa kardeşler bütün,
bense bir kenarda bekledim sıramı,
düşüne kura sahanlığında merdivenin.
Ey sağır insanlar, duyun bu sesi!
Duy sen de buruşuk suratlı köle,
kafesinde sincap gibi dört dönen yeryüzü!
yalnız kardeşlik için çarptı,
yalnız eşitlik için.
Belki duyarsınız şimdi onu,
çünkü çoktan durdu nefesi,
zindandan çıkıp mezara giren bu savaşçı
bağırmakta size derinliklerinden
sessizliğim:
“Ne tanrı, ne efendi!”
EUGENE POTTİER
ÇEVİRİ: A. KADİR-ŞERİF HULÛSİ