Emeğin Sanatı 159. Sayı
HER VAKTİN BİR CİNAYETİ VAR
A
sabrımı sınıyorum
her vaktin bir cinayeti var
her çığlığın bir umudu
insanın yozuna kaldı zaman
benden uzak dur aman aman
dedikçe satıyor değerleri
dedikodusu acımasız
diken gibi batıyor bakışları
o kadar zor ki
kanayan güle derman olmak
acının barikatları
örüldü keder keder
bittiği andır insanın
insan ki çıkarcı
insan ki derbeder
umudun kapısı kırık
ırmakları susuz
dayanın desem
nemelazımlar göz kırpıyor
doldurmuş kesesini vicdanı kesik
kendinden geçmiş günlere ispiyoncu
köşkleri sırçadan hala
yerlerde çocuklar
yüreği delik deşik
kuşun hüznü bizde
gözyaşı bulutların
ateşi istiyor promete
konuşuyor zincirleri tutsaklığın
yüzü yerde geçmişin
yolu birdir deseler de aklın
şan için insanlık için
ölümün dışında
toplanın kardeşlerim
mazlumlar için ezilenler için
verin omuz omuza
gün doğsun memlekete
BEKİR KOÇAK