Emeğin Sanatı 159. Sayı
GÖLGE TUTARKEN EL
Sırasız söylemin sözcüğü kırık
Bir sonrasızdan çıkmış gibi
Varıyor aklın tınısına
-yoksunİşte o anlarda çıkıyor acı kokusu
Siyah gecenin rengi oluyor gene
Siyah çarpıyor insan yüzüne...
Düğümleri aklıyor kendiliğinden
Yavaş akınca kan içine sırasız...
Bıçak oluklu kesiyor iç kanamada
Buruluyor sezgi, aklı ayıran bir fulûluk
Sessizce fısıldıyor...
Kimse yoktur gecede
Ayna ters dönmüş, ay bakıyor...
Kısalıyor sabahın en erken gölgesi
Ters düşüyor güneşin bağrına
Kocaman dev bir ışık ışıyor
Aklı yansıyor içine sıkışmış...
Kopuyor, kopuyor çizgilerin kıyısına
Sürekli akıyor durmamacasına...
El bir gölgenin ışığını yakalıyor
Gün elin aklına akarken ışıksı
Bir gönül yanıyor içinde...
|Sorsa mıydı sesli bir biçimde
Eli yöneten hangi sinir sistemi
D i y e... |
HALDUN HAKMAN