Emeğin Sanatı 159. Sayı
ÖLÜMLE ARAMDA DUVAR YOK
-ateşe attıkları o akrep
çoktan sokmuştu kendiniölümle aramda duvar yok
dokunduğum cisimler perdesiz
akan bir iki sözcüktür dilimden
parçalayabilir bedeni
sıcak bir günüdür baharın
gün geceye eşit
ve dolunay çıpıl çıplak
çiçekten çiçeğe arılar gün boyu
hiç mi takılmazdı ayakları
hiç mi korkmadılar ölümden
bahar sevdası yazı çıkarır
iki nergisi koparıp
takmak gelmişti saçına
dikine yarılmış bir vadi
kulaklarımda derin bir uğultu
mermi çıkmış kovandan
ola ki diyorum çocukça
ola ki kan değmişse köküne
tut ki kurşunla / bombayla
tut ki gazlayarak öldürdüler onar onar
ve gömdüler toprağa