Ovaryumlar
451
Folikül gelişimi ve ovaryum içindeki değişimler.
B Ö L Ü M
ŞEKİL 22–2
Dişi Üreme Sistemi
QOVARYUMLAR
Öğrencilere yönelik ayrıntılı
şekil altı açıklamalar
Merkezi Sinir Sistemi
177
Beyincik.
B Ö L Ü M
ŞEKİL 9–16
9
Ovaryum hem oositleri hemde cinsiyet hormonlarını üretir.
Kesiti alınmış ovaryum şekli (a) folikül olgunlaşmasının farklı
evreleri, ovulasyon ve korpus luteum oluşumu ve dejenerasyonunu gösteriyor. Bu şekilde gösterilen tüm evreler ve
yapılar ovaryum döngüsü sırasında aslında farklı zamanlarda
ortaya çıkar ve eşzamanlı olarak gerçekleşmez. Foliküller burada
kolay karşılaştırma yapabilmek için düzenlenmiştir. Gösterilen
primordiyal foliküller fazlasıyla büyütülmüştür. Histolojik kesitler
primordiyal folikülleri (b), primer folikülü (c), sekonder folikülü (d)
ve büyük veziküler folikülü (e) belirtmektedir. Ovulasyondan sonra
geride bırakılan folikül parçası, korpus albikansa (g) dejenere olan
korpus luteumu oluşturur (f). Hepsi H ve E.
Sinir Dokusu ve Sinir Sistemi ■ MERKEZİ SİNİR SİSTEMİ
En yeni teknoloji ile oluşturulmuş
mikrograflar tümüyle yeni bir programın
ürünüdür
(a) Beyincik kabuğu, her biri merkezindeki beyincik medullasının (M)
ak madde bölgeleri ile desteklenmiş olan birçok farklı küçük katlantı
ile kıvrımlar oluşturur. Her katlantıda moleküler tabakalar (MT) ve granüler tabakalar (GT) ayrı biçimde izlenmektedir. X6. Krezil viyole.
dendritleri moleküler tabaka (MT) boyunca çatallanan çok büyük
hücre gövdeli Purkinje nöronlarını (P) içerir. Dendritler H ve E boyası ile iyi görülememektedir. X40. H ve E.
(d) Uygun gümüş boyama ile, her bir büyük Purkinje hücresinden
çıkan dendritlerin, her biri yüzlerce dendrit dikeni ile kaplı yüzlerce
küçük dalının olduğu gösterilmektedir. Granüler tabakadaki küçük
nöronların aksonları miyelinsizdir ve Purkinje hücrelerinin dendrit dikenleri ile sinaps yaptıkları moleküler tabakanın içine girerler.
X40. Gümüş.
Sitoplazma Organelleri
ŞEKİL 2–14
35
Golgi aygıtının işlevlerinin özeti.
B Ö L Ü M
(b) Yüksek büyütme, medullanın (M) hemen dışındaki granüler tabakada (GT) birçok farklı tipte çok küçük yuvarlak nöronal hücre gövdeleri sıkıca paketlenmiş durumda izlenir. Moleküler tabaka
(MT) daha az ve çok daha dağınık küçük nöronlu nöropilden oluşmaktadır. Bu iki bölgenin arayüzünde, büyük Purkinje nöronlarının
(P) perikaryonlarından oluşan tabaka görülebilir. X20. H ve E.
(c) Araya giren tek tabaka, aksonları medulladaki demetlere katılmak üzere granüler tabakadan (GT) geçen ve çoklu dallanan
2
Sitoplazma ■ SİTOPLAZMA ORGANELLERİ
Klinikle İlişkili Bilgiler her bölüme
dahil edilmiştir
Temel moleküler süreçler ve gerçekleştikleri bölmeler sıralanmıştır. trans Golgi ağında, proteinler ve glikoproteinler özgül
açlık gibi besin stresi durumunda aşırı artar. Otofagozomlarda sindirilen ürünler sitoplazmada tekrar kullanılırlar.
ii KLİNİKLE İLİŞKİLİ BİLGİ
Lizozomal depo hastalıkları olarak sınıflandırılan hastalıklar lizozomlarda bulunan bir ya da daha fazla sindirim enziminde,
genellikle enzimlerin birinin bulunmamasına yol açan mutasyona bağlı olarak ya da hatalı translasyon sonrası sürece
reseptörleri ile birleşir ve gidecek oldukları yerlere doğru yönlendirilirler.
bağlı olarak ortaya çıkan kusurlardan kaynaklanır. Otofagositozu takiben yanlış ya da hasarlı enzimin substratını sindirmek zorunda olan hücrelerde lizozomlar doğru biçimde
işlev görmezler. Bu hücrelerde sindirilmemiş maddelerle
dolu büyük ikincil lizozomlar ya da artık cisimcikler birikir. Bu
vakuollerin birikmesi, normal hücre ya da doku işlevini engelleyerek hastalık belirtilerinin ortaya çıkmasına yol açar. Tablo
2-3’te bazı lizozomal depo hastalıkları, her birinde etkilenen
enzim ve etkilenen dokular sıralanmaktadır.