KIRGINLIKLAR
Bana sevdiğini söylemen
Biraz geç kalmışlıktır
Kahvaltısız evden çıkışım
Ve her defasında hazırlıksız yakalanmışım bir fotoğrafta
Şehrin kanı çekilmiş gibidir her sabah
Aç karnına içilen sigaralar
Ve yollarda izini bırakarak yürüdüğüm hüzün
Beni bulamayacaklar
Kışın üşütemediği kadınlara
Ve elleri buruşmuş balıkçılara sordum bu
yolculuk nereye
Kim tutuşturdu elimize bu yanlış adresleri
Kavuşulacak gibi hiç değildi
Ama yaşanılacak
Demek ki yalnızlığa bir ad verilemiyor
Ciddi konuşunca yüzü asılıyor herkesin
Hep bir yalana muhtaç yaşıyor insan
Çünkü kırgınlıklar büyütüyor aşkı
Ve her kavuşma bir tehdit unsurdur
Mutluluk aşkla ölçülmüyor
Ayrılırken kimseye söz verilmez
Ve hiçkimse kendi değildir mutluyken
Seni bir saç tokası ele verir
Benim hâlâ yüzüm kızarıyor
Ellerim yer ararken
Oysa buradaydık
Ve hiç bitmeyecek gibiydi burada oluşumuz
Ellerim cebimde yürüdüm yürüdüm yürüdüm
Acaba dünya beni görmüş müdür?
İbrahim Varel
12