YAŞANMAMIŞ İKLİMİM
Herkesin başucunda sakladığı, diline pelesenk olan bir şiir
vardır ya yani.. O çıkmaz gecelerin sonunda sarılarak
uyuduğu, yüreğine inşirah olan dizeleri vardır ya hani..
Kalemi el değil, yüreğin tuttuğu; mürekkep değil
gözyaşının sahifelerle kavuştuğu bir şiiri vardır ya hani..
Gökyüzümde 7 renk düşündüğüm, yaşanmamış iklimim,
sol yanımda tuttuğum, her okuduğumda ar'afta kaldığım
yanıma ithaf edilmiştir.
Ve içimde kaybettiğim buzdağı gölgesi mavisine..
Hükümsüzdür.
Yaşayası bir hayat var şimdi içimde
Rüzgarsız da olsa dönesi var bu ağır değirmen çarklarının
Düşmese de cemresi, açası var bu büyülü vadideki sessiz
kır çiçeklerinin
Bir şen çocuk gürültüsü var şimdi kalbimde
Bisiklete binen çocuğun, yardım almadan attığı ilk
pedaldaki sevinci var içimde
Yağası var şimdi yağmurların sevdiğim
Bir şemsiyenin altında göğüs geresim var tüm hayata
Yorulmayasın diye sen;
Bir ıslanan var senin için bu sokaklarda.
Geçecek gibi de değil bu arşın gölgesi
Çünkü biz; mutluluğu gölge bildik sevdiğim.
Şimdi bir inşirah, şimdi yalnız bir söz kaldı kavuşulası vuslata
İn artık yedi basamaklı merdivenlerinden sevdiğim..
Büyüdü, yeşerdi.. Koşuyor çiçekleri gönlümün.
Fatih Ürkmez
10