en zwaarder van bot was.
Wij hebben nu een standdaard die stelt dat:" het lichaam en de algemene vorm zijn als die van de Greyhound, maar groter en met zwaardere beenderen ". Het is natuurlijk wel zo, dat vroeger veel meer naar de werk kwaliteiten werd gekeken dan naar het uiterlijk van de hond.
Als men dacht zijn honden te kunnen verbeteren door er een ander ras in te kruisen, dan werd dit gewoon gedaan, iets wat nu bijna onmogelijk is in de rashonden fokkerij.
Van Glengarry is bekend dat hij zeer veel kruisingen heeft geprobeerd met onder andere de Pyreneese Mastiff( berghond?) en de bloedhond. Er wordt over hem wel gezegd dat hij bezig was een volkomen nieuw ras te fokken. " Maida ", één van zijn beroemdste honden, was gefokt uit een Deerhound-teef en een Pyreneer-reu.
Toch zijn ' er ook in die tijd mensen als bijvoorbeeld Lord Seaforth en Dr. Ross geweest, die nooit andere rassen hebben ingekruist om de Deerhound te " verbeteren ", en de Deerhound zoveel mogelijk raszuiver hielden.
Gert Matser
EEN " KLEINTJE " GENETICA IS ERFELIJKHEIDSLEER.
Fokker worden maar... Je wordt geen fokker volgens de kookboekmethode: Men neme... een loopse teef en brengt die bij een dekwillige reu en zie daar, na negen weken is men hondenfokker. ZO NIET. Voor alles staat pertinent de liefde voor het dier. En toch mag deze liefde nooit ontaarden in sentimentaliteit. Het is een liefde die offers moet durven en willen brengen. Deze eis dwingt de fokker steeds en telkens weer tot handeling, die weliswaar in het belang van het ras, maar beslist niet in het belang van een bepaald individu zullen zijn. Een doelbewuste fok eist, ondanks alle liefde voor de hond, af en toe een bepaalde hardheid. Wie een dergelijke hardheid niet kan opbrengen, deugt weinig als fokker. Moet ik fokken? Veel zijn van mening dat het voor de gezondheid van hun teef absoluut noodzakelijk is, dat ze tenminste eenmaal
( 211