Coecke’nin eşi, suluboya ve tempera ressamı Maria Verhulst Bessemers vasıtasıyla tempera resim tekniğiyle, alegori ve köy yaşamı temalarıyla da ilk kez tanışmış oldu. Tempera, yumurta, su, tutkal, balmumunun bağlayıcı olarak kullanıldığı bir tür boyadır, hızlı kurur ve uzun ömürlüdür, 15. yüzyılda yağlı boya tahtına geçinceye kadar pek çok resim yüzeyinde kullanılıyordu.
Bruegel’in, sıradışı ve dahice yöntemiyle, ahlaki konuları konuşma diline dönüştürmesinin en tanınmış örneklerinden biri Felemenk Atasözleri tablosudur. 16. yüzyıl Flaman köyü ortamında, yerel halkın diline uygun 100’den fazla atasözü ve özdeyişi bu resim yoluyla ve bu ölçekte bir araya toplayan Bruegel’in bu tablosu, sanatçının en popüler eserlerindendir. Resmedilen atasözleri ve deyimlerin ortak özelliği, insanların aptallıklarıyla dalga geçmesi.
Pieter Bruegel, 1530’lu yıllarda Brüksel’de İtalya ve Osmanlı İstanbul’una gezilerde bulunmuş olan ressam, heykeltıraş, mimar, goblen ve vitray sanatçısı Pieter Coecke van Aelst’in öğrencisi oldu. Bruegel, bu sırada hümanizm felsefesi ile ilk kez tanıştı ve ustası vasıtasıyla dönemin önde gelen Flaman hümanist entelektüel çevresine girme olanağı buldu.
1555’te Antwerp’e dönen Bruegel, yaklaşık 10 yıllık bir sürede yoğun bir üretim faaliyeti içine girdi. Bu dönemden Bruegel’in kendine has temalarını ve üslubunu yaratma sürecini belgeleyen en erken örnekler 1553 ve 1556 yılları arasına tarihlenen ve Alp Dağları bölgesini tasvir eden bir dizi desen çalışmasıdır.
Alpine Landscape, 1555-56 (Gravür)
Netherlandish Proverbs, 1559