rigentskim pendrekom šefa i njegovog pomoćnika malog (Miloš Đurović), kao kazna za otkriveni
plan bega. U poslednjoj sceni predstave, zatvara se
uzaludni, beskrajno ponovljivi krug zatvora dolaženjem na njegov početak - glumcu čiji lik narkomana i dilera Maradone (Marko Grabež), pred kraj
ubijaju kolege zatvorenici zbog pogrešne sumnje
da je ocinkario plan bega, brije se kosa kao novom
zatvoreniku sa istim zatvoreničkim brojem.
Druga značajna odlika je dvojnost, i snažan utisak
da, i jedni i drugi u propisanoj uniformi, pate i zatvorenici i čuvari. U međusobnoj zavisnosti jedni od
22 | www.bulevarumetnosti.rs
drugih, kroz predstavu se ne preterano eksplicitno,
ali jasno postavlja pitanje ko je tu zbog koga? U tekstu nagovešteno poetskim pogledom šefa na zatvor
i njegovu ulogu upravnika, kao i hobijem pravljenja
origamija, u predstavi naglašeno i poentirano ekpresivnom ulogom Miloša Lalovića koji se postavlja
kao groteskna vaspitačica u vrtiću, brinući kako da
zabavi zatvorenike, zadajući im surove „igrice” i posmatrajući ih kao preraslu decu, osećajući se povređenim ako ga ovi „ne vole”. Dvojnost važi i sa druge
strane rešetaka; dok ne podržavamo u potpunosti
nijednog zatvorenika, i dato nam je na znanje da
su ubice, silovatelji, lopovi ili dileri, opet saoseća-