Books Երկրացիները | Page 2

Այ թե պոկ չի գալիս, բախում է ու բախում։ Տիկին Թթթ֊ն բարկացած բացեց դուռը։ — Դե՞, ի՞նչ կա։ — Դուք անգլերենն եք խոսում,— մուտքի մոտ կանգնածը անակնկալից սառեց։ — Խոսում եմ, ինչպես կարողանում եմ։ — Մաքուր անգլերեն է։ Մարդը ինչ֊որ համազգեստ էր հագել։ Նրա ետեւում կանգնած էին էլի երեք հոգի։ Բոլորն էլ նկատելիորեն հուզված էին, դեմքները փայլում էին։ — Ի՞նչ եք ուզում,— կտրուկ հարցրեց միսիս Թթթ֊ն։ — Դուք մարսեցի եք,— մարդը ժպտաց։— Այդ բառը ձեզ իհարկե անծանոթ է, այդպես են ասում մեզ մոտ, Երկրում։ Նա ցույց տվեց ուղեկիցներին։ — Մենք Երկրից ենք։ Ես նավապետ Ուիլյամսն եմ։ Ընդամենը մի ժամ առաջ ենք վայրէջք կատարել Մարսի վրա։ Երկրորդ արշավախումբն ենք։ Մեզնից առաջ առաջինն է ժամանել, բայց նրանց ճակատագիրը մեզ անհայտ է։ Համենայն դեպս մենք եկել ենք։ Եվ դուք առաջին մարսեցին եք, որին տեսնում ենք։ — Մարսեցի՞,— նրա հոնքերը վեր թռան։ — Ուզում եմ ասել, որ դուք ապրում եք Արեգակից հաշված չորրորդ մոլորակի վրա։ Այդպե՞ս է… — Տարրական ճշմարտություն է,— փնչացրեց կինը, ոտքից գլուխ նրանց չափելով։ — Իսկ մենք,— Նա ձեռքով խփեց կրծքին,— Երկրից ենք։ Ճի՞շտ է, տղաներ։ — Այդպես է, հրամանատար,— ձայնեց խումբը։ — Սա Թիր մոլորակն է,— ասաց կինը,— եթե ուզում եք ստույգ անունն իմանալ։ — Թիր, Թիր,— հրամանատարը հոգնած ծիծաղեց,— հիանալի անուն է։ Բայց ասացեք, ով բարի կին, ինչպե՞ս է, որ դուք այդպես հրաշալի անգլերեն եք խոսում։ — Ես չեմ խոսում,— ասաց կինը,— ես մտածում եմ, հեռազգացություն է։ Ձեզ ամենայն բարիք եմ մաղթում։ Եվ նա շրխկացրեց դուռը։ Մի վայրկյան անց այդ սարսափելի մարդը նորից ծեծեց դուռը։ Կինը սրտնեղած բացեց։ — Ուրիշ ի՞նչ եք կամենում,— հարցրեց նա։ Տղամարդը կանգնած էր նույն տեղում, ժպտում էր, բայց շփոթահար էր, դեմքին չկար առաջվա վստահությունը։ Նա ձեռքը պարզեց կնոջը։ — Ինձ թվում է դուք ամեն ինչ չէ, որ հասկացաք… — Ի՞նչ,— ընդհատեց նա։ Տղամարդու աչքերը զարմանքից կլորացան։ — Մենք թռել եկել ենք Երկրից։ — Ես ժամանակ չունեմ,— ասաց նա,— հազար ու մի գործ կա՝ եփ ու թափ, մաքրել, կար ու էլի չգիտեմ ինչ։ Ձեզ երեւի հարկավոր է միստր Թթթ֊ն։ Նա վերեւում է, իր աշխատասենյակում։ — Այո, այո,— ասաց երկրացին՝ աչքերը թարթելով։— Աստծո սիրուն, կանչեք միստր Թթթ֊ին։ — Նա զբաղված է,— կինը նորից շրխկացրեց դառը։ Այս անգամ թակոցն արդեն բոլորովին անհարկի էր։ 2