BAHARAT
Soğuk bir kış gecesi içtiğim su geceden daha soğuk sanki pencerenin kenarında
oturmuş yağmurun kara dönüşünü seyrediyorum ama seyrettiğimden fazlasını
görüyorum acı çeken insanların gülümsemesi ve belki özgürlüğüne kavuşmuş
ruhların çığlığı Schatter amcam geliyor mutfaktan elinde bir kavanoz kahve ile
evlat bu son kavanoz kahvemiz Cümlesini bitirmeden ben bitiyorum çünkü şu anda
işaret ettiğim kavanozdaki kahve bir kavanozdan fazla kahveyi temsil ediyor adeta
gençliğimin kahvesi ve o keskin kokusu yok oluyor . Neden diye soruyorum
yağmurun kara dönüşünü seyrederken iyi işler yapan veya yapmaya çalışan
insanların başına kötü şeyler geliyor ? Aklım ermiyor fazlasına . Kapı çalıyor fakat
bir tepki uyandırmıyor zil sesi yani beynim kapının çaldığını algılıyor fakat kalkıp
kapıyı açmam gerektiğini söylemiyor . Kanepeye uzanıyorum yeni yıkanmış
çamaşır gibi kurumayı bekliyorum fakat güzel koktuğum söylenemez ama temiz
olduğumu biliyorum ilk çıktığım kız Deniole geliyor aklıma siması adeta karşımdaki
berjerde oturuyor vucudu yok sadece kafası ile görebiliyorum onu bana bakıyor ve
gülümsüyor beynim 1 6. doğumunu yapmış bir kadının 1 7. doğum çığlığını atmamı
söylüyor dudaklarım kilitili dans ediyor dilim dişlerimin arasında fakat
bağıramıyorum belki o kadın 1 8. doğumu göremeyecek yada alışmış arsızlaşmış
sinirleri artık belki benim duygularım bunlar çalan zil çığlık atan kadın bir kavanoz
kahve kadarım belkide .. İçimde 1 0 yıldır uğranmamış bir yazlık kasveti ardından
peşinden atlı kovalarmışcasına çalan kapı bir doz mutluluk son bir tebessüm
doğmamış çocuklarımın vekaleti var üzerimde yağmura dönüşen karın soğukluğu
ölüm böyle olmamalı alçakca haince oysa başına bir şey gelmemeli iyi işler
yapmaya çalışanların son nefesimde aklıma gelen o kahve kokusu gazete hışırtısı
kalbinden vurduğum halde ölmeyen o hırsız ne çalacaktı zavallı benden sanki
bana isabet etmiş o mermi katili mi oldum kendimin bu kadar karışık olmamalı
kurgu son bir nefese sığdırdığım cümleler ne kadar gerçekçi Deniole artık yok ve
kapı hala çalıyor kapı çalmaya devam ederken ortalığı toplamam gerekli
düzeltmem gereken bir karakter var üzdüğüm her insanın kapısına bırakmam
gereken bir çicek belki o kahve bitmeden bütün bunları yapabilirim kapı çalmaya
devam ediyor hala vaktimiz var kapıyı açtığımız bizi böyle görmemeliler
yanlışlarımızı düzeltmemiz için verdikleri zamanı değerlendiremedi dememeliler
içimizde ki insanlık olgusunu dışa yansıtmanın vakti geldi bırakın o kahveyi kimse
içmesin
Yuşa Sorguç