Bilakis Dergisi haziran sayısı Haziran 2014 | Page 21

Gülümseyerek yürümeye devam ederken Tedavimin son bir ayında ise hastanenin Günay diye bir sesle irkildim. Esin Amerikan kafeteryasında çalışıyordum. Hastalara böyle model Ford arabasına yaslanmış ellerini sağa bir imkân vermeleri hiç kimseye kendini sola çırparak koşmamı işaret ediyordu. Üç ay hastanede hissettirmiyordu. boyunca neredeyse her gün yanıma gelmişti. Sanırım artık Esin’i bekletmemeliyim. Çünkü Sürekli felsefe konuşuyorduk. eski model Fordunun önünde sıkılmış gibi Ancak akşamları dışarı görünüyor. Hem daha Dr. Riha Hanım’ı hakkında kendimi atmak, sokaklara bırakmak istiyordum. İronis diye görmeye gideceğiz. birinin olmayışını kabullenemiyordum. Neyse Geldim Esin, geldim. İşte burdayım… ki ilk iki aydan sonra bu duruma da alıştım. Buna sebep olan ve beni gecelerce düşündüren Dr. Ali Beyin bir sözüydü. “Rüya gören kişi uyanana kadar rüyasını gerçek GÜNAY CURA sanır; ancak uyanınca rüya olduğunu anlar.” fabula‐gc.tumblr.com/ dedi, haklıydı. Ancak bu rüyadan uyanmam hayli zaman hastalığa da almıştı. Alışıyordum. Bu olmayışına da İronis’in alışıyordum. Ve bunun tek sebebi bana güç veren tek şey, birine sevgi hissedebiliyor olmamdı. Bu kişi annemdi. Anneme olan sevgim benim tedavi gücüm olmuştu. Ayrıca Esin’e verdiğim sözle de sanırım annemi mutlu edecektim. Çünkü kaldığım yerden üniversiteye devam edeceğime ve felsefe bölümünü bitireceğime Esin’e söz vermiştim. Artık Risperidon da yoktu hayatımda ve gözlerim de eskisi kadar bulanmıyordu. Kim bilir belki de gerçekten bir hikâye bir şiir yazabilirdim artık. Bunun için yapacağım ilk iş odamdaki perdeleri sonuna kadar açmak olacaktı. Üç ay boyunca neredeyse her gün psikodinamik terapiler görmüştüm. Ancak bu tedavilerin en güzel yanıysa, bana buranın bir hastane olduğunu hissettirmeyişiydi. . Bunun sebebiyse tedavilerin çoğunu açık havada hatta bazen ederek yapmamızdı. bir parkta sohbet Ara sıra kendimi o parklarda yine yalnız hissetsem de, artık çocukların benden aksi yöne değil bana doğru koştuğunu hissedebiliyordum.