✤
✤
✤
BABAM 1963’ TE ALMANYA ' YA GELDİ.
BİZİM CD 50 YIL SONRA YAYIMLANDI.
İSTERSENİZ TESADÜF OLARAK ANLAYIN. BİRAZ ÖYLEDİR. AMA, BİRİNCİ KUŞAĞI
ONURLANDIRMAK İÇİN DE UFACIK BİR KATKIDIR.
✤
- Türkiye, Yunanistan, Yugoslavya gibi görece zor dilli ülkelerden gelenlerin müziği bu toplulukların kendi içinde tüketildi. İtalyan, İspanyol, Fransız müziğine açık Alman kamuoyunun diğerlerine, özellikle bize bu kapalılığı nedendir?
İMRAN AYATA- Az önce değindim gerçi, ama burada da bazı eklemeler yapmak isterim. Müziğin ba�arılı olup olmamasında en önemli etken piyasadır. O yıllarda, sözünü ettiğim ilgisizlik ve ırkçılığın yanı sıra, �Anadolu sound�un ve bundan sorumlu müzisyenlerin pazarlanabileceği gibi bir dü�ünce de yoktu. Müzik endüstrisi ise zaten bu kültürden haberdar değildi. Olsa bile, muhtemelen �Alman kulaklarına� diğerlerine göre çok daha yabancı geleceği dü�üncesi egemendi. Zaten bütün bunlardan dolayı Türküola ve Minareci gibi �irketler Almanya�da ortaya çıktı, taa 1960�larda...
- Albümünüzde, rengarenk bir göçe ve onunla Alman toplumuna giri� yapan renklere dikkat çekme çabası var...
İMRAN AYATA- Bu çalı�manın kendimce en önemli boyutlarından birisi, ya�amın o yıllarda çok heterojen olduğunu, yani tek tip olmadığını albümdeki parçaların belgelemesidir. Gariptir, yıllarca Alman toplumuna makalelerde, edebiyat ve siyasi çalı�malarda bunu anlatmaya çalı�tık. Mesela Kanak Attak�la çalı�malarımızda özellikle gündelik hayat ve çeli�kilerini önemsedik. Bu Alman toplumunu �göç�süz dü�ünmek mümkün değil. Göçün kendisi de toplum gibi rengârenk. İçinde keder, hüzün, muhabbet ve sevinç var.
- Anne ve babalarınızın ku�ağı, unutturulmu� bir ku�ak mı?
İMRAN AYATA- Benim babam 1963�te Almanya�ya geldi. Bizim CD, tam 50 yıl sonra yayımlandı. Bunu isterseniz bir tesadüf olarak anlayın. Biraz öyledir. Ama aynı zamanda birinci ku�ağı onurlandırmak için de ufacık bir katkı, öyle bir çalı�madır. Daha farklı �eyler hak ettiklerini dü�ünüyorum. Unutulmamaları için yapacağımız daha çok i� var. Bu daha ba�langıç...( FHF)
56