�imdiden geriye dönüp baktığımda bunu görebiliyorum. Ben artık besteci olacağım dedim kendime: �Baktım ki, Arif Sağ�ı geçemiyorum, ne yapsam olmuyor, en iyisi ben de beste yapayım, beste yaparak geçeyim� diyorum.
İsmail Tunçbilek�le �Â�ıklar Kahvesi�ne gidiyoruz ve kahveyi hep dolduruyoruz. Büyüklerimiz bize hem sazlarını hem de yerlerini bırakıyorlar ki, biz çalalım. Zaten küçük olan mekân dolup ta�ıyor. Babası
para mara istemeyin, kar�ılığında ne istiyorsanız bize yazın lütfen� diyerek açık çek veriyorlar. Dedemle nenem benim en önemli sponsorlarım yani. İlk kaliteli bağlamamı da Necati dayım aldı sanıyorum. Ben Ya�ar Kemal Alim Hocamın dershanesinde org çalarak güzel sanatlar lisesi sınavına hazırlanıyorum.
Ayrıntısını pek anımsayamadığım sınava giriyorum sonunda. Kötü bir dereceyle kazandığımı zannediyorum. Sonra müzisyen olduğundan ve doğrudan yönlendirildiğinden, İsmail Tunçbilek benden daha hızlı ve halk müziği dı�ında da eserler çaldığından, zaman zaman ona bırakıyorum oradaki küçük sahneyi.
Bu arada lise de yakla�ıyor, öyle değil mi?
TANER AKYOL- O dönem �güzel sanatlar lisesi� gündemdeydi ve Anadolu Liseleri bünyesinde açılmaya ba�lamı�tı. Gözüme kestiriyorum bu okula girmeyi. Bir yandan da Ya�ar Kemal Alim Hocamdan ders almayı sürdürüyorum. Dedemle nenem yıllık Türkiye ziyaretlerini aksatmıyorlar bu arada. Bir keresinde Ya�ar Kemal Alim Hocaya gidip �Bu çocuğu alın eğitin,
Necati dayım bana keman getiriyor Almanya�dan. Ben kemana yoğunla�ıyorum. Berlin�e geli�lerimde keman kurslarına gidiyor, sonra yeniden Bursa�ya dönüyorum. Birinci keman oluyorum sonra okuldaki orkestrada. Keman ile bağlamanın akortları birbirine çok benzediğinden, keman çalmakta çabuk yol alıyorum. Bağlamanın akordu la, re, sol kemanınsa mi, la, re, sol. İyi bir gözlemci olduğuma inanıyorum; kimsenin ses çıkartamadığı enstrümanın çalını�ını bir izleyeyim, yetiyor bana ondan müzikal sesler çıkartabilmek için. Örneğin, yan lütten hemen ses çıkartabilmek çok güçtür. Ben ilk görüp izlememden sonra bunu ba�a-
29