Arxangelo ԵՐԲ ՄԱՅՐԱՄՈՒՏԻՆ ԱՐԵՎՆ ԸՆԿՂՄՎՈՒՄ Է ԾՈՎԻ ՄԵՋ | 页面 4

***
Արագությունը անչափ մեծ էր, իսկ թունելը, որով սլանում էր նա՝
անվերջանալի երկար: Չնայած նրան, որ հեռվից նշմարվում էր
պայծառ

լույսը,

այնուամենայնիվ,

թվում

էր՝

այդ

լույսին

հասնելու համար դեռ երկար ճանապարհ էր պետք անցնել:
Թռիչքը թեթև էր, սահուն և արագ:
Հանկարծ հեռվի այն պայծառ լույսը, դեռ թունելի կեսին չհասած,
անսպասելիորեն պարուրեց նրան:
Լույսի պայծառությունից մի պահ աչքերը կուրացան: Որոշ
ժամանակ անց, մի կերպ կկոցելով, բացեց աչքերը: Նա քար
կտրեց տեղում: Ապշահար շուրջ բոլորն էր նայում: Ամեն ինչ
լուսավոր էր, ամեն ինչ լույսից էր և չկար ոչինչ՝ բացի լույսից:
- Այս որտե՞ղ եմ ես, - շշնջաց և դեռ չավարտած խոսքը՝ ետևից
լսվեց մի երգեցիկ ձայն, – Սա քավարանն է՝ դժողք կամ դրախտ
տանող ճանապարհի բաժանարարը:
Շրջվելով նկատեց, որ իր դիմաց կանգնած է մի լուսե էակ, որի
լուսեղենության պատճառով չէին նշմարվում դիմագծերը: Եվ այդ
լուսե էակից զարմանալի կերպով կարծես խաղաղություն ու
հանգստություն էր ժայթքում:
- Դու հրեշտա՞կ ես, - հարցրեց նա:

4