έτσι, αποτελούσε ουσιαστικά ένα εργαλείο προπαγάνδας, προφανώς
περίκλειας εμπνεύσεως.
Καθώς ο Παρθενώνας πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, ο Περικλής
έστρεψε την προσοχή του στη δημιουργία μιας σειράς μνημειωδών
πυλών προς την Ακρόπολη, τα Προπύλαια. Τα Προπύλαια κτίστηκαν
μεταξύ 437 και 432 π.Χ. Το οικοδόμημα βρισκόταν σε ένα άβολο
σημείο, στο δυτικό άκρο του βράχου, εκεί ακριβώς όπου γίνεται επίπεδο
το ανηφορικό μονοπάτι, το οποίο οδηγεί στην Ακρόπολη. Υπήρχε ένα
μεγάλο κεντρικό άνοιγμα επαρκώς πλατύ για να μπορούν να περνούν
πομπές και ζώα που επρόκειτο να θυσιαστούν και, στη συνέχεια,
μικρότερες θύρες και από τις δύο πλευρές. Το εσωτερικό πέρασμα μέσω
της πύλης περιστοιχιζόταν από δωρικούς κίονες.
Και από τις δύο πλευρές των πυλών υπήρχαν δημόσιες αίθουσες. Αυτή
προς τη βόρεια πλευρά εμφανίζεται να ήταν σχεδιασμένη για επίσημα
εορταστικά γεύματα, αλλά κατόπιν μετατράπηκε σε Πινακοθήκη. Το όλο
οικοδόμημα προσέφερε την κατάλληλη πρόγευση αυτού που περίμενε
τον επισκέπτη ή τον πανηγυρίζοντα, καθώς εισερχόταν σ’ αυτό καθ’ αυτόν
τον ιερό χώρο. Καθώς περνούσε κανείς στο εσωτερικό, βρισκόταν
αντιμέτωπος με ένα μεγάλο άγαλμα, τώρα πλέον εξαφανισμένο, της
Προμάχου Αθηνάς, δηλαδή της θεάς Αθηνάς στο ρόλο της ως πολιούχου-
προστάτιδας της πόλης.
Το 429 π.Χ. ο Περικλής ήταν πλέον νεκρός, η πόλη είχε δοκιμαστεί
σκληρά από λοιμό και ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν σε εξέλιξη. Το
γεγονός ότι το οικοδομικό πρόγραμμα συνεχιζόταν παρ’ όλα αυτά,
μαρτυρά πολλά για την ανθεκτικότητα της πόλης. Ένα κατάλληλο
οικοδόμημα ήταν απαραίτητο για τη βόρεια παρυφή της Ακρόπολης. Ο
χώρος συνιστούσε καθαγιασμένο σημείο που περιλάμβανε ένα ιερό
ελαιόδεντρο, το αρχαίο λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς, έναν ιερό βωμό
αφιερωμένο στον Ερεχθέα, καθώς και τον τάφο του Κέκροπα, ενός
βασιλιά που συνδεόταν με την έλευση του πολιτισμού με τη μορφή της
γραφής και της θέσπισης της μονογαμίας στην πόλη. Το κτίσμα που
οικοδομήθηκε, γνωστό ως Ερέχθειο, δεν ήταν τόσο επιβλητικό όσο ο
Παρθενώνας, αλλά πολύ πιο περίπλοκο από πλευράς σχεδίασης (κ υρίως
λόγω της ανισόπεδης φύσης του εδάφους στο σημείο ανέγερσής του). Η
ανατολική πρόσοψη ήταν αυτή ενός κλασικού ναού με ένα δώμα πίσω
από αυτήν, και δύο οπισθόδομους πίσω από το πρώτο. Η δυτική
πρόσοψη είχε τέσσερις ιωνικούς ημικίονες τετμημένους καθέτως και
τοποθετημένους επί του υψηλού τοίχου. Στη βόρεια και τη νότια πλευρά
του δυτικού άκρου του ναού υπήρχαν προστάσεις. Η βόρεια είναι η
μεγαλύτερη και πιο εξαιρετική, με έξι κομψούς ιωνικούς κίονες. Στη
νότια πλευρά έξι Καρυάτιδες στήριζαν μια διακοσμητική οροφή επάνω
στα κιονόκρανα των κεφαλών τους. Ο τάφος του Κέκροπα και το
ελαιόδεντρο περιτοιχίσθηκαν, ως μέρος του όλου συμπλέγματος, στα
37