Αθήνα έπρεπε να επιβληθεί τόσο με την ομορφιά όσο και με τη δύναμή της . Οι δυσαρεστημένοι μπορεί να έβρισκαν τα έξοδα υπερβολικά . Ο Περικλής θα τους απαντήσει ότι « πρέπει η πόλη να ξοδεύει τα πλούτη της σ ’ αυτά τα έργα από τα οποία , όταν γίνουν , θ ’ αποκτήσει αθάνατη δόξα ». Για να τους πείσει , χρησιμοποίησε ένα εξαιρετικά εύγλωττο όπλο : « Οι δαπάνες αυτές λοιπόν ας μην είναι εις βάρος σας αλλά εις βάρος μου , στην επιγραφή τους όμως θα σημειώσω ότι αφιερώνονται στους θεούς από μένα ». Στο άκουσμα αυτών των λόγων , αφηγείται ο Πλούταρχος στο έργο του Βίοι παράλληλοι όπου συγκρίνει τον Περικλή με τον Φάβιο Μάξιμο , « οι Αθηναίοι , είτε επειδή θαύμασαν τη μεγαλοφροσύνη του είτε επειδή δεν ήθελαν να στερηθούν τη δόξα από τα έργα , ανέκραξαν εγκρίνοντας να ξοδεύει και να δαπανά χωρίς καθόλου να φειδωλεύεται ».
Ο Φειδίας κατηγορήθηκε για ιεροσυλία , επειδή έδωσε στους δύο πολεμιστές της ασπίδας της Αθηνάς , τη μορφή του και τη μορφή του Περικλή . Ο Φειδίας συνελήφθη και καταδικάστηκε . Μια εκδοχή του θανάτου του είναι ότι πέθανε στην φυλακή . Σύμφωνα με μια άλλη εξοστρακίστηκε . Ο Φειδίας κατάφυγε στην Ολυμπία , όπου και κατασκεύασε το περίφημο Άγαλμα του Ολυμπίου Διός ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου .
Παρθενώνας : Το Οικοδομικό Πρόγραμμα της Ακρόπολης
Όταν ο Περικλής ξεκίνησε το εκτεταμένο οικοδομικό του πρόγραμμα στην Ακρόπολη , ο εκεί χώρος ήταν άδειος . Πολλά από τα διασωζόμενα γλυπτά από τους αρχαϊκούς χρόνους είχαν ενσωματωθεί σε αμυντικά τείχη και στη θέση τους παρέμεναν μόνο τα θεμέλια παλαιότερων ναών . Υπήρχε έτσι η ευκαιρία να σχεδιαστεί ένα νέο οικοδομικό συγκρότημα που να αναπτύσσεται σε διαδοχικά στρώματα που καταλήγουν σε μια επίπεδη κορυφή τα οποία δημιουργήθηκαν στο επάνω μέρος του βραδώχους οροπεδίου , λύση η οποία ενδεχομένως να ήταν εμπνευσμένη από περσικά παραδείγματα .
Το κυρίαρχο κτίσμα του χώρου ήταν ο Παρθενώνας . Οικοδομήθηκε κατ ’ αρχάς για να στεγάσει ένα τεράστιο άγαλμα της Αθηνάς ( σε χρυσό και ελεφαντόδοντο ), έργο του γλύπτη Φειδία . Η ίδια η θεά θα εντυπωσιαζόταν από τους πόρους που αφιερώθηκαν σ ’ αυτήν και το άγαλμα θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει δέος σ ’ αυτούς που το έβλεπαν , λόγω του μεγαλείου του . Η αξία του χρυσού που υπήρχε στο άγαλμα και μόνο έχει υπολογιστεί περίπου στα 15.000.000 τάλαντα .
32