19-05-2014
voor nacht foto’s met een skyline. En als er dan ook nog eens interessant object op de voorgrond staat,
a.k.a een boom, ben ik verkocht. Heel lang heb ik staan kijken naar de verschillende licht
invallen op zijn foto’s. Met deze foto’s wil Storm Stufkens het onderwerp van lichtvervuiling
aankaartten. Als mensen hebben wij zeg maar de nacht veroverd. Dus niet alleen een mooi plaatje
maar ook een mooie boodschap, wat wil je nog meer!? In gedachten liep ik langs de kaarten van
Dominique ebben uit curaçao. Ze waren mooi, niks meer niks minder.
Tijdens het bekijken van alle schilderijen kwam er wel de vraag bij me
op wat ik heb fout gedaan. Mijn schilderkunst lijkt niet eens een heel
heel klein beetje op de kwaliteit schilderijen die daar hangt. Heel lang
heb ik naar deze stillevens gekeken, maar nee, na een kwartier was er
nog steeds geen imperfectie te bekennen. In mijn hoofd maak ik daarom
een aantekening dat ik later, als ik groot ben, een schilderij van Irene
Vinkenburg boven mijn bed hang.
Of als alternatief is een ‘Ramakers’ gemaakt door Maja ramakers ook goed. Want zij
doet absoluut niet onder aan schilderkwaliteiten. Het meest raakte het schilderij van
het meisje met de haas mij. Maja ramakers laat ons nadenken over de relatie tussen
mens en dier. En nadenken liet het mij zeker. ‘de haas is hier inwisselbaar voor een
knuffeldier? Is dat dan hoe wij het dier zien, als een knuffeldier, ? Maar zijn dieren
niet meer dan dat? En wat zegt dat over ons?’ ik als vegetariër was natuurlijk volkomen begaan
met haar denkbeelden.
Het thema van deze tentoonstelling was de verbondenheid tussen de kunstenaars. Wat zij gemeen
hadden was het feit dat ze allemaal naar dezelfde kunstopleiding zijn gegaan. Deze
verbondenheid was mooi te zien doordat alle kunstwerken door mekaar hingen en niet waren
gerangschikt op kunstenaar. verdere samenhang was te vinden in het kwaliteitsniveau dat erg
hoog lag. Maar elke kunstenaar had zo zijn eigen ideeën, interesses en kwaliteiten, wat duidelijk
terug was te zien in de kunstwerken. Hetzelfde maar toch verschillend.
Na dit kunstavontuur stapte ik het Acec gebouw weer uit en pakte ik weer mijn fiets. Er waren
toch een aantal gedachtes blijven hangen. ‘ in hoeverre zie je dan de verwantschap tussen mij en
mijn klasgenoten? Lijken we op mekaar omdat we dezelfde opleiding hebben gedaan? Maar Rosan
en ik hebben helemaal niet dezelfde schrijfstijl! En Tom en ik hebben helemaal niet dezelfde
humor! En ik draag hele andere kleren dan Femke! Dus we hebben allemaal andere hobby’s en
interesses en gedachtes maar wacht eens even: we hebben we dezelfde kennis! Hetzelfde maar toch
verschillend dus’
En zo fietste ik door de stad en dacht na over het leven.