Արմեն Մխեյան
Դավաճանության գինը
-Անահիտ, շտա՛պ է, խնդրում եմ:
-Դու պատրաստվում ես կոտրե՞լ աշխատասենյակի դուռը, ցածրաձայն ասաց Սամվելը, մինչ Անահիտը փնտրում էր Տաթևի
պահանջածը:
-Դե իհարկե ո՛չ, - Տաթևի դեմքին խաղաց ժպիտը, - տղամարդը
կանգանելու
է
ու
նայի՞,
թե
ինչպես
է
կինը
փորձում
պտուտակահանով բացե՞լ դուռը: Դուռը կբացես դո՛ւ:
***
Կարճ ժամանակ անց այն բանից հետո, երբ Տաթևն ու Սամվելը
կորան անվտանգության աշխատակցի տեսադաշտից, դուռը նորից
թակեցին:
«Վերջապես այսօր շաբաթ է, ի՞նչ են լսել բոլորը», - ինքն իրեն
բողոքեց
երիտասարդը`
հայացքն
էկրաններից
հեռացնելով
և
հարցական նայելով դուռը թակող տղամարդուն:
Թակողը երկրորդ անգամ ոչ թե թակեց, այլ հարվածեց դռանը:
-Ո՞ւմ եք ուզում, - արդեն զայրացած հարցրեց երիտասարդը:
-Ես
հանդիպում
ունեմ,
-
տարօրինակ
բարբառով
խոսեց
անծանոթը:
«Այսօր ոչ աշխատանքային օր է, ու աշխատակիցներից մարդ չկա,
ո՞ւմ հետ պետք է հանդիպի»:
Անվտանգության աշխատակիցն ավելի մոտեցավ դռանն ու
նկատեց
տղամարդու
բաճկոնին
տարբերանշանը: Դուռը բացեց:
37
ամրացված
ոստիկանության