Vaveyla / II
Ebru Aydın
Gelmedin...(!)
Ne de çok bekledim oysa
Tanıktır suladığım mor menekşe
Rüzgardan salınarak süzülen bahçemde ki salkım söğüt tanıktır..
Duvara tırmanan haylaz sarmaşık
Ve sensiz bir seherde ayaz da buğulanan pencere.
Sen başka alemde
Ben sana çıkmaz yolların eşiğinde biçâre...
Karlar yağıyor üşüyen ellerime vâveyla
Yine şehrimin ağuşuna beyazlar düştü
Sensiz bir mevsim daha takvimden göçtü
Bir bank üzerine yığılmış onca hüzünle
Seyre dalarken maverânın simâsına
Beyaz bir melek gülümsüyor dudaklarıma...
Yine karlar yağıyor üşüyen ellerime vâveyla
Bir hüzün akşamını ağırlıyor kalbim
Buzuldan kalma şu koca kent
Yamaçlarına vardığım onca uçurumun sonunda
Gömüp hatıraları
Hicret ediyorum kalbinden hicran ülkesine
Ah vâveyla
Nâr olmana rızam yokken
Uğrunda yâr olurum sensiz ...!