Vaveyla / II
Ebru Aydın
“vakit kış..”
Yine bir sır aksamındayım
Çözemediğim düğüm
Sevdiğin şarklar nalân kulaklarımda
Hüznün ardında gizemli bulutlar
Sahi bu diyarı terk edeli
Kaç nefes boğazına düğümlendi vâveyla ?
Buhran buhran içime çekiyorum
Gözlerini andıkça tırpanlanıyor gönül tarlam
Gözyaşlarım sevda uçurumunda...
Hüzün satıyor ellerinde şehrimde gölgelenen bulutlar.
Mâtemim sanadır vâveyla
Sitemim, yasım, âhım, sana..(!)
İlmek ilmek ruhuma işlenen bir nakışsın adınla
Söküp at desen de sökemediğim
Bir roman mıydın şiir mi
yazmakla bitiremediğim ...?
Kelâm tükendi aşk lugatımda
bir sen tükenmedin
Dipsiz bir kuyu
İçine gömdüğüm aşk'a meftun hüznümle
Biriktirdiğim bir seraptın vâveyla...