Ang Caviteno Newsweekly October 22-28, 2018 Issue | Page 4

OPINYON 4 Oktubre 22-28, 2018 Lingguhang Pahayagan ng Lalawigan ng Cavite na inilalathala tuwing Lunes / PRINTING PLANT: Sinag Publishing & Printing Services, National Highway, Brgy. Parian, Calamba City, Laguna. Tel nos. [phone] & [phone] / OFFICE ADDRESS: Blk. 25, Lot 4 Ph-1 Greensborough Subd., Sabang, Dasmariñas, Cavite/ Subscription fee: One year P360.00 Six Months: P180.00 / Commercial Advertising rate: P200 per column cm and legal notices P160 per column cm / MEMBER: Publisher’s Association of the Philippines, Inc. (PAPI) / Raia Jennifer E. Dela Peña Managing Editor / P.L. Villa, RC Asa Contributing Editors / Kathryn arlan, Jacquilou Lirio, Maria Carlyn Ureta, staff writers / Alvin Vitan Lay-out Artist/. email add: [email protected] & [email protected] Ni Teo S. Marasigan Pathetic antics THE camp of putschist-turned lawmaker Sen. Antonio Trillanes IV is back in its old dissembling ways, in a vain attempt to portray itself as persecuted martyr for democracy when in truth it is just plain opportunist. This time, it was through pathetic antics obviously meant to influence the decision of the Makati Regional Trial Court (RTC) Branch 148 handling the motion of the Department of Justice (DoJ) to reopen coup d’ etat charges against the senator and order his arrest. On Monday, Trillanes’ supporters sent bouquets of flowers and letters, left in the hallways on the 14th floor of the Makati City Hall of Justice in front of the office of RTC Branch 148 Judge Andres Soriano. The flowers came with tags bearing the words “rule of law,” “truth,” “fairness,” “hope” and “legacy.” For the flower stunt, Trillanes’ supporters could be cited for contempt by the court, according to Justice Secretary Menardo Guevarra. “That’s exactly the kind of pressure that has been exerted upon Judge Soriano. Some people have made it appear that any ruling against Senator Trillanes will be a deathblow to democracy and the rule of law,” Guevarra said. He noted that even a first-year law student knows that such acts tending to influence the decision of the judge are a clear and punishable case of contempt of court. What made it crystal clear to be a deliberate ploy to sway the court’s decision was the statement Magdalo partylist Rep. Gary Alejano issued just a day before. “We have information that the pressure on him is really intense,” Alejano said at a news forum at the University of the Philippines Hotel in Quezon City. But Alejano cannot support with specific details his outrageous and patently malicious accusation. “We know that the current atmosphere is instilling fear among the people so that is where they are coming from — do not oppose us, do not step on us because we can always get back at you,” was all Alejano could say. Guevarra said Alejano’s unfounded remarks proved the camp of Trillanes “is the one clearly trying to influence the decision-making of the judge.” In contrast, he noted that the DoJ has not engaged it in sub judice argumentation in the media. He maintained the DoJ does not interact with the judge, except through pleadings filed and arguments raised in open court. To digress, Alejano — like Trillanes, obviously feels no compunction over the failed military adventurism of the Magdalo putschist group. “No regrets, it was worth it, because before we decided to do it, we exactly knew the consequences of our actions,” Alejano said in a TV interview last July. That is precisely one of the reasons President Duterte issued Proclamation 572 on 31 August this year, revoking the grant of amnesty to Trillanes. The proclamation noted that Trillanes did not actually file the required application for the grant of amnesty and did not admit guilt in his role on the 2003 Oakwood mutiny and the 2007 Manila Peninsula siege. Alejano, who is running for senator in the 2019 elections, exhibits the same tendency of Trillanes to hurl baseless accusations at the Duterte administration to get media attention in the hope of boosting their political ambitions regardless of the negative consequences to the country’s national interest. For instance, last June Alejano alleged that President Duterte ordered a stop to patrols in the West Philippine Sea and that China has taken control of the disputed Sandy Cay, prompting Foreign Affairs Secretary Alan Peter Cayetano to call him a “liar.” Cayetano slammed Alejano for using the country’s territorial row with China to undermine the Duterte administration. Going back to the latest caper of Trillanes’ camp, it only betrays its panic over an impending verdict in favor of the government as it failed to provide any definitive evidence to prove the senator indeed filed an application for amnesty. Its stunts evoke memories of the story about the advice law professors supposedly offer to new lawyers on their first case trial: “If you’re strong on the facts, pound on the facts. If you’re strong on the law, pound on the law. If you’re not strong on the facts or the law, just pound on the table.” And that’s what Trillanes’ camp is doing — just making desperate noises. By all indications, Trillanes is headed for jail. Alejano, who ranked 31-35 in the recent Social Weather Stations senatorial survey, is likely to end up in the dustbin of our political history. A lot of Filipinos would surely welcome such development and say: Good riddance! Para kay Senador Antonio Trillanes IV KUMUSTA? Sana, nasa mabuting lagay ka na ngayon. Noong Nobyembre 29, isa ako sa maraming parang dinaluyan ng kuryente nang mabasa ang text messagena nagsabing nag-walkout ka sa pagdinig ng kaso mo sa Makati at nanawagang “Ito na ang panahon.” Isa rin ako sa mga sumubaybay sa telebisyon sa pagmartsa ninyo – nina dating Brigadier General Danilo Lim, dating Bise-Presidente Teofisto Guingona, Jr. at dating Presidente Francisco Nemenzo, Jr. ng Unibersidad ng Pilipinas – papuntang Manila Peninsula Hotel. Tinutukan ko ang mga nangyari, hanggang sumuko kayo noong gabi. Noong unang nag-alsa ang grupo mong Magdalo, Hulyo 2003, nagkaroon ako agad ng simpatya sa inyo. Bagamat may duda ako kung saan galing ang bugso ng galit at giting ninyo, at hindi ko gaanong unawa ang porma ng protesta ninyo, alam at sinasang-ayunan ko ang mga ipinaglalaban ninyo. Nitong halalang 2007, alam kong tumakbo ka. Pero noong malapit na lang ang araw ng pagboto ko pinag-isipan kung iboboto kita. At ang sagot ko: “Oo, iboboto ko si Trillanes. Oo, iboboto ko si Trillanes! Oo!” Noon ko nahulaang mananalo ka: Kahit akong aktibista, nakaramdam na “astig” ang iboto ka. Bakit? Dahil kahit ikinulong ka na’t lahat, matatag kang kontra-kahirapan, kontra- korupsiyon at kontra sa abusong paggamit sa militar – kontra-Arroyo samakatuwid. At hindi ka lang karaniwang kontra- Arroyo. Makabuluhan sigurong ihambing ka sa puntong ito sa isa ring kritiko ng pangulo, si Sen. Francis “Chiz” Escudero. Maligoy siyang magsalita; direkta ka sa punto. Malambot at mahinahon ang imahen niya; palaban at nag-aapura ang dating mo. Kumbaga, cool siya; hotka. Kung may hindi magandang alingasngas na bata siya ni Danding Cojuangco, tiyak ang maraming hindi ka trapo. Nariyan, sa tingin ko, ang mga dahilan kung bakit ka nanalo kahit wala kang malaking pondo, at sinisiraan pa. Ngayong senador ka na, sinusulit mo ang tiwala sa iyo ng mga tao. Hindi ka lumamya o tumigil. Nagtuluy-tuloy ang matitinding banat mo sa rehimen. Kung tama ang alala ko, tumindig ka kontra sa Malakanyang simula sa pagpili ng presidente ng Senado, na isyung humati sa Oposisyon, hanggang sa pag-akusa sa rehimen na utak ng pagbomba sa Glorietta. Nakakulong ka na’t posibleng bulukin sa kulungan, ano pa nga ba ang ikakatakot mo? Sa isang banda, walang mawawala sa iyo. At ngayon, ito. Muli, gaya ng sinabi mo, ipinakita ng rehimeng Arroyo kung gaano ito ka-brutal. Sa dami ng ipinakat na mga puwersang militar sa Manila Peninsula, at sa eksaheradong mga taktika ng mga ito laban sa kakaunting armadong puwersa ninyo – nagsalaksak pa ng tangke sa entrada! – masasabing may isang mensaheng gustong ihatid ang rehimen sa mga gustong lumaban dito: “Dudurugin namin kayo!” Iyon ang minimum na layunin. Sa maksimum, hindi malayong ang tinanaw o tinarget ay patayin at patahimikin na, sa wakas, kayong matagal nang mga sanhi ng sakit ng ulo ng rehimen. Pero matagal na nating alam na malupit ang rehimeng ito. Hindi iyon ang pangunahing dahilan kung bakit nadurog ang inyong pag-aalsa at hindi napatalsik si Arroyo alinsunod sa plano. Ang kawalan ng pagkilos ng masa, siyempre pa, ang pangunahing sanhi. Para sa mga mamamayang walang organisasyong kontra-Arroyo – na dapat ay hahatakin at papatapangin ng gayong mga organisasyong inasahan ninyong darating – nakakatakot ang ginawa ninyo. Sa hindi pagbuhos ng masa sa inyong ginawa, lumutang ito bilang isang putsch, at hindi ang pag-aalsang “people power” na pinapangarap nating lahat. Maisasagot mo, gayunman, na hindi natakot ang mga tao noong Edsa 1 na rumesponde sa panawagang depensahan sina dating Sek. Juan Ponce Enrile ng Tanggulan at Hen. Fidel Ramos. Tama ka. At wastong humalaw ng aral sa karanasan. Kailangan nating malaman kung paano nagbabago ang kasaysayan para malaman natin kung paano mulat na babaguhin ito. Pinanday ang ganoong kahandaan ng mga mamamayan na lumaban at magtaya ng buhay ng papalawak na mga kilos-protesta mula pa noong 1983 – na, sa iba’t ibang dahilan, ay wala pa ngayon. Bumubuwelo pa marahil para sa unos. Sa ganitong punto kailangang iwasto ang dalawang tampok na maling paniniwala hinggil sa Edsa 1 at Edsa 2. Ang isa, nagpapatampok sa papel ng militar; ang isa, sa papel ng tinatawag na “panggitnang uri”. Parehong minamaliit ng ganitong pagtingin ang papel ng masang anakpawis sa dalawang pag-aalsa. Materyal na batayan ng una ang mga taong militar, lalo na iyung sangkot sa dalawang people power. Materyal na batayan naman ng ikalawa ang ilang akademiko at intelektuwal na nagdidiin sa paglawak ng panggitnang uri sa Pilipinas para ibangga sa pagsusuring agrikultural pa rin sa kalakhan ang bansa. Masasabing nagsanib ang ilang tampok na taguyod ng dalawang paniniwalang ito sa ginawa ninyo sa Manila Peninsula. Partikular akong naadwa sa mga sibilyang kasama ninyo: Nangako ba silang magpapakilos ng libu-libo? Bagamat kontra-Arroyo, petiburgis sila. Nasaan ang mga Crispin Beltran ng mga manggagawa? Mga Paeng Mariano at Daning Ramos ng mga magsasaka? Mga Mameng Deunida ng mga maralita? Hindi rin sila kilalang namumuno sa malalaki at matatatag na pagkilos ng mga mamamayan sa lansangan, tulad nina Carol Araullo, Satur Ocampo, Liza Maza at Mong Palatino. Lumilitaw na hindi sila nakasama sa pagpaplano ng nangyari. Sila pa man din ang pinakamadiin sa pagsasabing kilusan ng libu-libong masa ang susi para patalsikin ang rehimeng Arroyo. May pulso sila sa lakas at kakayahan – gayundin sa kahinaan at limitasyon pa – ngayon ng kilusang masa. Marahil, hihikayatin ka nilang ibinbin muna ang gayong aksiyon, magpokus sa paglalantad pang lalo sa rehimeng Arroyo, at ibayong mag-ambag sa pagpapalawak sa hanay ng mga mamamayang kumikilos sa lansangan – siguro hanggang sa panahong kagyat na hudyat na lamang ang kulang. Marami pang aspekto ng ginawa ninyo ang kapuna-puna: ang kakaunting sibilyang sumama paglabas ninyo ng korte, ang magulo at kulang-sa-militansiyang martsa ninyo patungong Manila Peninsula, ang akademikong Ingles na ginamit sa pahayag ni Hen. Lim, ang miyembro ng Magdalo na naka-peluka – parang awa mo na, paki-paliwanag lang sa akin kung bakit siya nakasuot ng ganoon – at ang kakapusan ninyo ng mga pahayag. Pero sekundaryo ang lahat ng ito. Lilikhain ng malakas na kilusang masa ang mga porma ng rurok na pag-aalsa, at nililikha pa lamang natin ang mga ito ngayon. Bigo ang pag-aalsa ninyo sa layuning patalsikin ang papet, pasista at pahirap na pekeng pangulo. Pero hindi ito sayang. Hindi man ito ang rurok na pag- aalsa, bahagi ito ng buong proseso ng paglalantad at papatinding paglaban sa rehimeng Arroyo. Hindi pa man ito 1986, maaaring panibagong 1983 ito – hudyat ng simula ng mas malakas na bugso ng mga pagkilos na magtatagumpay sa dulo. Binubuhay nito ang diwang palaban ng mga tao para lumahok at sumuporta sa mga kilos-protesta. Malawak at matapang ang hanay ng mga nagprotesta nitong Nobyembre 30 na tumulak patungong Mendiola. Ngayon, siyempre, sinasamantala ng rehimen ang pagkadurog ng pag-aalsa ninyo para siraan ka: Duwag ka raw. Pero alam ng maraming hindi halang ang bituka mo para isuong ang mga kasamahan mo o mga sibilyan sa kamatayan. Lahat ng kinalabasan ng aksiyon mo, hinaharap mo – hindi binabaluktot o pinagtatakpan. Dahil ikaw ang pinaka-pangahas sa kilusang kontra-Arroyo, walang iba kundi pagmaliit sa kakayahan nito ang pagsasabing duwag ka. Noong sinabi mong ikaw ang papalit kay Gloria, alam ng maraming hindi iyon kayabangan, kundi desperasyon – napasubo – sa kalagayan. Isa sa huling mga eksena sa telebisyon noong Nobyembre 29 ang panayam sa iyo noong naihatid na kayo sa Kampo Bagong Diwa. Ayaw mong sumagot sa mga tanong. Parang malungkot ka. O baka hindi mo pa napag-isipan ang mga sagot. Hindi maiaalis sa iyong malungkot. Pero sa dulo, tama lang na hindi ka napatay, nagpakamatay o nagsubo ng iba sa kamatayan. Hindi natin kailangang magbuwis ng buhay para patalsikin ang rehimeng ito. Para sa mga progresibo, nakalaan ang buhay sa pagkilos para baguhin ang sistema ng lipunan natin. Sana, makasama ka sa pagkilos na ito. Sana, mapanatag ka. Malamang, hindi masarap ang tulog nina Gng. Arroyo at ng mga kalaban nating kinamumuhian ng sambayanan. Ngayong gabi, at sa susunod pang mga gabi, matulog ka nang mahimbing. Magpakatatag ka. Marami pa tayong labang haharapin. Ano man ang sabihin nila, ano pa man ang ikaso nila sa iyo, mapanatag ka sa pag-iisip na dahil sa ginawa mo, lalo kang minamahal ng sambayanang Pilipino. 02 Disyembre 2007