shq
ip
21
nga ana e Dinastisë së Habsburgve, kjo autonomi nuk u pranua
dhe Habsburgët ndërmorën një
fushatë ushtarake kundër kësaj
federate të re. Beteja Morgarten që ndodhi më 15 nëntor
1315, zviceranët mundën ushtrinë e Habsburgve dhe në këtë
mënyrë garantuan konfederatën e tyre brenda Perandorisë
së Shenjtë Romake.
ndërsa kantonet tjera radhiten
sipas datës së bashkëngjitjes së
tyre në federatë pas vitit 1481.
Si rezultat i fitores së luftës së
Svabjas nga ana e zviceranëve
kundër Perandorit Maksimilian
i 1-rë i Perandorisë së Shenjtë
Romake në vitin 1499, Zvicra u
nda prej Perandorisë Romake
dhe e shpalli pavarësinë e saj.
Zgjerimi i federatës dhe titulli
i pathyeshmërisë i fituar gjatë
luftërave të para, u ndal në
vitin 1515 pas humbjes së zviceranëve në Betejën e Marignanos. Suksesi i reformës Huldrych
Zwingli u bë shkak i luftërave
mes kantoneve (Luftërat Kappel) mes viteve 1529-1531, të
cilat bënë që Zvicra të ndahet
në kantonet katolike dhe protestante.
Njësitë protestante u shpartalluan dhe katolikët vënë në dorë
shumicën e kantoneve. Edhe
pse pas marrëveshjes së paqes
të bërë në vitin 1531 protestantët dhe katolikët kryenin
lutjet e tyre në kishën e njëjtë,
katolikët ishin në pushtet në 7
kantone dhe 2 gjysmëkantone,
ndërsa protestantët në 4 kantone dhe 2 gjysmëkantone.
Me marrëveshjen paqësore të
Westfalya-s të arritur në vitin
1648, vendet evropiane njohën
pavarësinë e Zvicrës prej Peran-
Në vitin 1353 tre kantoneve të
parë të bashkuar iu bashkëngjitën kantonet Glarus dhe Zug si
dhe qytet-shtetet Lucern, Cyrih
dhe Bern iu bashkëngjitën këtij
unioni që vazhdoi deri në shekullin e 15-të, ku Cyrihu në vitin
1440 u përjashtua nga konfederata për shkak të një mosmarrëveshje në lidhje me tokat.
Më pas u themelua “Federata
e Vjetër” që përbëhej prej 8
provincave. Ky union më vonë u
rrit me bashkëngjitje të reja në
konfederatë.
Gjatë radhitjes së kantoneve
zvicerane në mënyrë tradicionale para merren qytet-shtetet
dhe 8 kantonet e para themeluese të “Kantonit të Vjetër”,
dorisë Romake. Bashkimi i autoritetit në rritje të familjeve
aristokrate me krizën ekonomike të dalë gjatë luftërave të viteve 30-ta, shkaktoi kryengritjen e fshatarëve zviceran në
vitin 1653. Në sfondin e këtyre
përleshjeve prapë ishin përleshjet katoliko-protestante. Me
vazhdimin e mosmarrëveshjeve
mes kantoneve mes viteve 1656
dhe 1712 vazhduan edhe përleshjet reciproke Villmergen.
Në vitin 1798 forcat e Rewvolucionit Francez pushtuan Zvicrën
dhe aplikoi me dhunë një kushtetutë të re. Me këtë kushtetutë qeveria e vendit u centralizua dhe u anuluan kantonet. Ky
shtet i ri që njihej si Republika
Helvetia nuk gjeti përkrahjen e
popullit. Ky shtet u bë pjesë e
Francës. Kryengritjet e shpeshta bënë që trupat franceze të
dështojnë. Kryengritja Nidwalden e organizuar në shtator të
vitit 1798 u shtyp në mënyrë
të përgjakshme nga francezët.
Pas fillimit të luftës mes francezëve dhe vendeve tjera, Zvicra u pushtua nga vendet tjera
si Austria dhe Rusia. Zvicra u
nda në dysh nga ana e republikanëve që përkrahnin qeverinë
qendrore dhe nga federalistët
të cilët kërkonin që kantoneve
ti kthehet autonomia.
Napolon Bonaparta në vitin
1803 mblodhi në Paris politi-
kanët e shquar të dyja palëve.
Si rezultat i mbledhjes doli Ligji i Ndërmjetësimit me anë
të cilit u kthye autonomia dhe
u themelua një konfederatë e
formuar prej 19 kantoneve. Pas
këtij viti çështja kryesore e përleshjeve ishte tradita e vetëqeverisjes së kantoneve dhe nevoja e një qeverisë qendrore. Me
Kongresin e Vjenës të mbajtur
në vitin 1815 u njoh pavarësia
dhe paanësia e Zvicrës nga ana
e të gjitha forcave evropiane.
Me bashkëngjitjen e kantoneve
Valais, Neuchatel dhe Gjenevës
në federatë u realizuan edhe
zhvillimet e fundit në historinë
e Zvicrës.
Jubiläumsfeiern in
Appenzell
Mit Jubiläumsfeiern in Appenzell
und Herisau wurde an den Beitritt
des Landes Appenzell zur Eidgenossenschaft vor 500 Jahren erinnert. Appenzell Ausserrhoden und
Innerrhoden seien der Beweis,
dass Kleine grossen Erfolg haben
könnten. Das Appenzeller Volk
pflege seine Werte und Wurzeln,
verbinde aber auch Tradition mit
Innovation - kulturell, politisch
und wirtschaftlich.