06
Wie heeft het voor het zeggen?
Wanneer de vraag naar boven komt: ‘Wie heeft het hier voor het zeggen?’ zal het antwoord zeker iemand of een aantal mensen niet bevallen. En toch komt deze vraag regelmatig aan de orde bij thuiszitcasussen. Wij van ACT! verkennen mogelijkheden om functie, vorm en inhoud van communicatie zo in te richten, dat de dialoog, het horizontaal communiceren, mogelijk wordt. Dat is het startpunt voor oplossingsgericht denken. En dan hebben we heel wat mogelijkheden. Voor zowel individuele casuïstiek als regionaal beleid. En dat allemaal ‘ontjuridiseerd!’
aar het is wel nodig dat betrokkenen
de diepte in gaan. ‘Hoe kom ik af van
verstrikkingen omdat ik als volwassene niet ben gehoord?’ als ik de ouder ben die verantwoordelijkheid neemt en voelt voor het welbevinden van mijn kind. Of als professional zijnde die mijn werk goed doet. Maar doen ik en jij ook het goede? Moet voor het opbouwen van nieuwe mogelijkheden van een thuiszittend kind mijn gelijk worden gehaald? Moeten eerdere fouten worden ingedekt? Ja dan zitten we zo weer terug in de verstrikking. Dan zal het opzoeken van de oorsprong van het dispuut misschien iets kunnen helpen. Voorwaarde is wel dat dit het oplossingsgericht denken niet in de weg zal staan. Heb je als professional een procedurefout begaan? Ja, dan ben je bijna verplicht om extra je best te doen om deze ontsporing voor het kind weer in orde te (helpen) brengen. Er zit dus altijd een ethische kant aan het verhaal, aan beslissingen, aan het geven of wegnemen van vertrouwen.
n hoe verlopen dit soort microprocessen
dan in een hele regio? Zijn partijen wel
zo georganiseerd dat ze een gelijkwaardige stem hebben in het verhaal? En in het mee kunnen bepalen van welke oplossing wel gewenst en duurzaam is? Denk eens aan de ‘doorzet-tafels’ waarin 1-2 ouders een hele rits van deskundigen tegenover zich krijgen. Die hun voorkeuren en rechtmatigheid van beslissing al hebben bepaald? Of denk eens aan ouders die onverwacht een hele reeks opgetrommelde medestanders meebrengen in een gesprek met een enkele leerplichtambtenaar. Krijgen we zo bij het lezen van dit soort communicatieve constellaties het gevoel: ‘Yes dat wordt h’m?’
'Thuiszitten is maatschappelijk geconstrueerd. Dit is daarom ook weer maatschappelijk op te lossen.'
huiszitten is maatschappelijk
geconstrueerd. Dit is daarom ook weer
maatschappelijk op te lossen. Natuurlijk spelen machtsbalansen een rol. Maar ook taakopvatting van hoe je je werk doet. En ook op welke rechten je je kan baseren. Leerplicht tegenover onderhoudsplicht?
M
E
T