08
Het verhaal van de ouder van een thuiszitter
Zondagochtend, 8 uur en ik zit alweer achter de laptop, omringd door papieren van de Raad voor de Rechtsbijstand, Raad voor de Kinderbescherming, de SVB… om voor ACT!NOW een stuk te schrijven over mijn thuiszitter. Ik kan wel een heel boek schrijven… En dat terwijl mijn thuiszitter waarschijnlijk niet eens meetelt als thuiszitter. ..
ijn zoon, uitzonderlijk begaafd, een
vrolijke, gevoelige jongen. 3 jaar
Daltononderwijs, 4 jaar full hb onderwijs, waar hij zwaar aan het onderpresteren was en niet gezien werd, toen naar atheneum. Het eerste jaar met de hakken over de sloot. Hij had nog steeds niet geleerd hoe je schools moet leren. En dat past ook eigenlijk helemaal niet bij hem. Tel daarbij het gebrek aan aansluiting in de klas, waar hij gepest werd, onbegrip van docenten, die hem als lui en vervelend zien en zo benaderen, onbegrip van zijn vader, die zelfs een melding bij Veilig Thuis deed, omdat hij ervan overtuigd is dat zijn zoon een autist is die naar speciaal onderwijs moet en er ontstaat een keteninfantiliteit waar je u tegen zegt.
e school zag in mogelijk autisme een
uitweg. Hij moest maar een nieuw
intelligentie onderzoek en verder onderzocht worden. Er was vast iets mis met hem. Terwijl er duidelijke adviezen lagen die door school niet werden opgepakt. Bijna 2 jaar na inschrijving was er eindelijk, op mijn aandringen, een OPP. Na vele moeizame gesprekken, waarin aannames en meningen vaak afleidden van de feiten. Helaas te laat, mijn zoon was al uitgevallen. Na anderhalve maand thuis weer langzaam integreren.
'Er was vast iets mis met hem'
School riep dat ze daar zelf wel een plan voor konden maken, maar was uiteindelijk wat blij dat ik voet bij stuk hield en dat door een door mij ingehuurde begeleider liet maken. Het begon goed, maar helaas liet school wederom steken vallen, waardoor mijn zoon zich onveilig bleef voelen. En de Veilig Thuis melding van vader had inmiddels geleid tot de jeugdbeschermingstafel, waar mijn zoon ook MOEST verschijnen. En toen MOEST hij ook nog VAS toetsen maken (Cito) op school. Toen was het voor hem klaar. Hij ging niet meer. Hij wil leren, niet toetsen maken waar school niets mee doet. Dus ik heb school direct om IVIO gevraagd. Dat werd genegeerd en een maand later kwam het Samenwerkingsverband ineens met het aanbod van een jaar particulier onderwijs. Dit kwam op mij over alsof je een doof iemand een superdeluxe stereo geeft.
M
D