Vragen die naar voren komen uit de conclusie zijn:
1. Wat maakt dat de professionals de communicatie ruim voldoende scoren en de thuiszitters en hun ouders dit onvoldoende scoren?
2. Wat is er voor ouders nodig om de communicatie met professionals een voldoende te geven?
In een vervolgonderzoek zou verder gekeken kunnen worden naar de discrepantie tussen de uitkomsten over de communicatie tussen ouders en professionals. De samenwerking tussen de verschillende belanghebbenden roept de vraag op: ‘Hoe kan de samenwerking zo verlopen dat tussen de verschillende partijen het kind niet uit het oog verloren wordt en thuis komt te zitten?’ (lees ook artikel Multiple Helix op pagina XX) .
Handelingsverlegenheid komt voor in het voortgezet onderwijs wanneer leerkrachten te weinig kennis hebben van problemen en/of stoornissen bij leerlingen. Samenwerkingsverbanden spelen een cruciale rol in het verbinden van kennis en ervaring binnen het werkgebied. Aan te bevelen is dat de samenwerkingsverbanden korte bijscholingen organiseren voor de scholen binnen het werkgebied met betrekking tot problemen en/of stoornissen bij leerlingen.
Door te zorgen dat er vanuit lerarenopleidingen en via de samenwerkingsverbanden meer kennis en kunde wordt bijgebracht over pedagogiek, kunnen problemen zoals het niet herkennen van signalen die tot thuiszitten kunnen leiden en handelingsverlegenheid verminderd
worden. Tegelijkertijd zou er voor de communicatiekloof een werkbaar samenwerkingsmodel ontwikkeld moeten worden, zodat een constructief gesprek mogelijk blijft.
Wij geloven dat iedereen die met leerlingen werkt, wil en kán bijdragen aan het verminderen van de thuiszittersproblematiek.
Amsterdam, Juni 2019
Complexe casuïstiek
51