Bir kara delik halini alan olaylar sonucunda Max, Nicki’ nin kasetleri yardımıyla kendi yolunu bulmaya çalışır. Nicki Videodrome’ un kurbanı olmuştur fakat, tıpkı O’ Blivion gibi, bulunduğu başka gerçeklikte onunla iletişime geçer. Artık yeni bir vücuttan bahsedilir ve Videodrome Max’ in bütün vücudunu sarmıştır. Sonunda kendini öldürüşünü Nicki’ nin kasetinde izler ve Videodrome’ u yenmek amacıyla aynısını gerçekleştirir.“( Death to Videodrome.) Long live with the new flesh!” sözüyle film biter.
Filmde görüldüğü gibi, anında gö rüntü ve erişilebilirlik, cinsel dürtüyle beraber kişinin ekran fetişizmini bitmez tükenmez bir noktaya sürükler( karakterler bu tatminlerini, halüsinasyon da olsa, nesnelerle birleştirerek gerçekleştirirler). Günümüzde her yıl ekranların( billboardlar, televizyonlar, telefonlar vs.) boyutlarının büyümesi de bu yüzdendir. Kitle iletişim araçlarının yarattığı bu kara delik, özneleri kimi zaman iktidar karşısında edilgen bir yapıya sokabilecek güçtedir. Burda Max bu edilgen yapıyı kırmaya çalışmış fakat iktidarın özünü( Videodrome) yok etmeye çalışırken kendisini yok etmiştir.
Filmin devamını bilmesek de Max öldükten sonra Videodrome tamamen ortadan kalkmamasına rağmen, bir kurbanı olmadığından iktidarsızlaşmıştır. Bu yönüyle ele aldığımızda, eser bize iktidar-halk ilişkisinin bir şemasını vermektedir: Emir verecek( bulaşacak) kimsesi kalmadığında kendisinin iktidarı yok olur.
Birçok yönüyle Matrix’ e benzeyen film, Baudrillard’ ın simülasyonundan da bahseder. Televizyon gerçekliği, kişiyi asıl gerçeklik karşısında yanıltır: Kişi ikisini de ayırt edememektedir. Bu durumda gerçeklik yok olmuştur ve bir hipergerçeklik söz konusudur. O’ Blivion’ ın ve Nicki’ nin ölmesine rağmen güncel bir şekilde Max ile konuşması buna bağlanabilir. Artık sahte-gerçek ikileminin yerini“ gerçeklikler” almıştır. Max de intihar ederek o gerçekliğe ulaşmayı denemiştir.
Kaan Işık