έψαχνα κοχύλια στην άμμο κοντά της , προσπαθούσα να μην την αγγίξω και την αποσπάσω . Και μας φυσούσε ο αέρας και ο ήλιος κατέβαινε ακόμα περισσότερο και κρυβόταν πίσω από τη θάλασσα , σαν να ήθελε να ξεχάσει τον πόνο της ημέρας αυτής . Και άρχισε να φυσάει ακόμα περισσότερο . Ολόκληρο το σώμα της τώρα έτρεμε . Εγώ έκανα τόσο μεγάλη προσπάθεια να μην την αποσπάσω , ενώ μάζευα κοχύλια και ο αέρας τώρα την ενοχλούσε . Γιατί άραγε , όμως , δεν έσκυψε να με κοιτάξει , να μου χαμογελάσει , να μου δείξει κάποιο σημάδι ότι υπήρχα εκείνη τη στιγμή ; Μάλλον την απέσπασε ο αέρας . Ίσως , ήθελε να κρύψει τον πόνο της όπως ο ήλιος τον δικό του . Τέλος πάντων , βλέπεις παππού θυμάμαι ! Τη μαμά μου την έχω δει !», είπα με χαμόγελο στο πρόσωπο . « Μα αγόρι μου …», αποκρίθηκε ο παππούς « Όλα αυτά που μου εξιστορείς τα έχεις δει στα όνειρά σου . Έτσι και αλλιώς , δεν υπάρχει θάλασσα κοντά στο χωριό ». Τι διπρόσωπος και σιχαμερός άνθρωπος , Θεέ μου . Χαμένα τα είχε , τίποτα δεν θυμόταν . Μου έλεγε ψέματα συνεχώς για τη μητέρα μου . Εγώ τη μητέρα μου τη θυμάμαι . Άλλωστε , για ποιον λόγο να δημιουργήσει το μυαλό μου μία πλαστή ανάμνηση ; Άμα ζούσα σε μία ψευδαίσθηση , θα το είχα αντιληφθεί . Δεν είμαι ηλίθιος σαν τον παππού . Τον παππού μου , όχι απλά τον μισούσα , τον απεχθανόμουν , δεν ήθελα να τον βλέπω μπροστά μου . Δεν ήθελα να καταλήξω σαν αυτόν . Γι ’ αυτό απαλλάχθηκα από την ύπαρξή του , τον έστειλα εκεί που του άξιζε , στην κόλαση , μαζί με όλους τους άλλους υποκριτές . Ο παλιόγερος ! Τι σιχαμερός άνθρωπος , Θεέ μου ! Έτσι και αλλιώς , δεν θα τον ξαναδώ ποτέ μου . Η ιστορία αυτή δεν του ανήκει , είναι δική μου . Εγώ θα καθορίσω τις καταστάσεις . Δεν θα καταλήξω σαν αυτόν . Έχω χρόνο
58