sessizce ağlayarak anlatır .
Bu duruma çok üzülen Zeynep , mutsuz ve düşünceli olarak oradan ayrılıp babası ile eve döner ama içi hiç rahat değildir . Eve gelince durumu ablası Zehra ’ ya ve annesine de anlatır .
Annesi gibi ablası Zehra ’ da bu duruma çok üzülür ve Zehra el birliğiyle nasıl bir çözüm yolu bulabileceklerini düşünmeye başlar . Çünkü insan olmanın gereğinin zor durumda olanlara yardım etmek olduğunun , huzurlu olmak için sadece kendimizi değil , başkalarını da en az kendimizi düşündüğümüz kadar düşünmemiz gerektiğinin farkındadır . İyi olmak için iyilik yapmanın önemli olduğunu biliyordur .
El ele verip , insanların birlik olup , çok şeyler yapılacağının bilinci ile Zehra , mahallede yaşayan insanlara durumu iletir ve Zehra ’ nın bu çabasına herkes , elinden geldiğince , katkıda bulunur .
Yapılan yardımlaşmalar sonucunda artık ailenin küçük ama içinde mutlu oldukları bir evi , babanın bir işi , bebeğin de huzurlu ve mutlu bir yuvası olur .
Huzurlu ve mutlu olanlar yalnızca evi olmayan aile miydi ? Elbette ki değil . Belki de o aileden daha mutlu olanlar vardı . Zehra , Zeynep , ailesi , mahallede yaşayanlar , yardım edenler , yani insan olmanın ne anlama geldiğini unutmayanlar …
368