benodigde informatie of de brief met hun DigiD-wachtwoord, worden ze al beboet. Door het UWV,
de SVB of door hun gemeente. Ook mensen die de inlichtingenplicht niet kennen of die gewoon
de weg niet kennen in overheidsland, worden flink beboet. Ik vind het logisch dat burgers teveel
ontvangen uitkering moeten terugbetalen, maar het is die boete die erin hakt.
Bijna twee jaar later spreken zowel de Centrale Raad van Beroep als de Nationale Ombudsman
zich uit tegen de uitvoering van de Fraudewet. De ombudsman constateert niet alleen dat de
Fraudewet ineffectief is in het bestrijden van fraude, maar ook dat goedwillende en frauderende
burgers over één kam worden geschoren. Of zoals waarnemend ombudsman Frank van Dooren
het verwoordde: goedwillende burgers zijn hiervan de dupe.
In april 2015 kondigt minister Asscher van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aan dat er wijzigingen worden doorgevoerd in de Fraudewet. Asscher neemt ook een deel van de aanbevelingen van de Nationale Ombudsman over. Zo moet de overheid voortaan eerst opzet bewijzen als het boeten wil opleggen van 100 of 150%. Opvallend is dat Asscher daarnaast
uitvoeringsorganisaties verzoekt om boetebesluiten van vóór de uitspraak van de Centrale Raad
van Beroep niet te herzien. Met andere woorden: de mensen die simpelweg niet kónden voldoen
aan de inlichtingenplicht tussen 1 januari 2013 en november 2014 en daarvoor flink beboet zijn,
hebben pech. Of in de iets drogere formulering van minister Asscher: er is geen juridische verplichting om eerder opgelegde boetes waar geen rechtsmiddel meer tegen open staat (bezwaar
of beroep) opnieuw te beoordelen. (..) Het herbeoordelen van rechtens onaantastbare boetes zou
een precedent scheppen dat gevolgen kan hebben, ook buiten het stelsel van de sociale zekerheid. Daarnaast is het herbeoordelen erg kostbaar.
Het is opvallen dat de overheid zich bij het herstellen van fouten bij de Fraudewet verschuilt
achter de regels. Het zou rechtvaardig zijn om mensen die per ongeluk een fout hebben gemaakt
139