BABBELTRUC DOOR ASTRID ENGELS
Over mezelf schrijven heeft soms iets ongemakkelijks maar met een kleine switch ga ik er toch met gestrekt been in. Op de laatste vrijdag van Juli gaat de bel. Het is een mooie dag en op een kiertje open ik mijn voordeur. Er staat een man van middelbare snit in blauwe pantalon dito gympen, beige jack en een nadrukkelijke bril. Type: docent-maatschappij leer. Hij stelt zich netjes voor. Meneer is vrijwilliger voor de gemeente Huizen. Op deftige toon: “Dame past het even?” “Ehhhhh, nee eigenlijk niet, hoezo?” “Uw perceel is geselecteerd”. Oops , dat activeert mijn hebberigheid. Ik duw mijn voordeur wat ruimer open.