เจ้าชานน้อย 008 | Page 33

33
ถาวร"
"เราไมบันทึกมัน " นักภูมิศาสตรพูด "เพราะมันเปนสิ่งชั่วคราวไม
"หมายความวาอะไร'ไมถาวร'?" *
"หนังสือภูมิศาสตรเปนตําราที่มีคาที่สุด ไมมีวันลาสมัย การท
ภูเขาเปลี่ยนที่ไปเปนของที่เกิดขึ้นนานครั้ง เชนเดียวกับการที่น้ําใน
มหาสมุทรเหือดแหงไป เราเขียนบันทึกไวแตสิ่งซึ่งคงอยูชั่วนิรันดร "
"แตทวาภูเขาไฟที่ดับแลว อาจจะคุขึ้นมาใหมอีกได " เจาชาย
นอยขัด "ไมถาวรแปลวากระไรนะ"
"การที่ภูเขาไฟจะดับหรือจะคุกรุนนั้น มีความหมายเหมือนกัน
สําหรับเรา สิ ง ่ ที่สําคัญอยูที่ตัวภูเขาซึ่งไมเปลี่ยนแปลง"
"แต , ไมถาวร,หมายความวากระไร" เจาชายนอยถามซ้ําเขาไม
เคยเลิกลมที่จะซักใหไดคําตอบแมแตครั้งเดียว
"หมายความวา ถูกคุกคามใหหายไปในเวลาอันใกล "
"ดอกไมของฉันถูกคุกคามใหหายไปในเวลาอันใกลหรือนี่ "
"แนนอน"
ดอกไมของฉันไมจีรังยั่งยืน เจาชายนอยรําพึงกับตนเอง มันม
เพียงหนาม ๔ คมเทานั้น เพื่อปองกันตนเองในโลกทั้งโลก และฉันไดปลอย
มันไวเดียวดายในโลกของฉัน นั้นเปนความรูสึกเสียใจครั้งแรกของเขา แต
เขาก็กลับทําใจแข็งขันใหม
"คุณจะแนะนําใหฉันไปเที่ยวชมที่ใดบาง" เขาถาม
"ไปชมโลกมนุษย ซิ มันมีชื่อเสียงมาก" นักภูมิศาสตรกลาวตอบ
และแลวเจาชายนอยก็จากไป พลางคนึงถึงดอกไมของเขา
๑๖
ดาว ดวงที่เจ็ดก็คือโลกมนุษย