สิ่งที่ท้าทาย
จริงๆทุกงานมันก็มีความท้าทายของมันนะ มันจะชอบมีแบบโจทย์ยากๆมาที่เราจะต้องไปรีเสิช อย่างเช่นแบบ เอ่อ ชอบแบบเทมโพรารี่ค่ะ ชื่อแบบคนนี้อะค่ะ แต่ว่านักแสดงเต้นไม่เป็นนะคะ แล้วก็ไม่รจอันนี้ด้วย แต่ว่ามีเวลาให้ซ้อมอะ 2 ชม มันชอบมีแบบเงี้ย แล้วมันคือโลกแห่งความเป็นจริง งานที่เราทำถ้าเราชอบอะ มันยากแหละแต่มันสนุก แต่ที่ไม่สนุกอะคือดิวกับลูกค้า โปรดิวเซอร์ แล้วถ้าเค้าจ้างเราไปทำแล้วอะ แล้วเค้าอยากได้งานนั้นแบบออกมาแบบนั้น แล้ววิชชั่นของเราไม่ตรงกับเค้า แล้วเราต้องเปลี่ยนvissionของเราให้ไปตรกับเค้า อันนั้นอะยากมาก เพราะเราก็ติสแต่เค้าจ่ายตัง เราก็ต้องตามใจเค้า แต่การที่เราจะต้องเลิกติสให้ตามใจเค้า ใช้เวลานานมาก ต้องกัดฟันทำเลยนะ(หัวเราะ)
รู้เลยว่าแบบเราไม่ได้อยู่ในรรแล้วนะ รรนี่แบบงานทำแบบติสแค่ไหนก็ได้ แต่ไปทำงานโลกความจริงเราต้องลดความติสของเราลงมา ต้องใส่ความแมสเข้าไปคนจะได้เข้าใจไรเงี้ย
เวลาทำงาน ต้องคิด plan A B C แล้วถ้าวันนั้น นักแสดงไม่มาทำไง ต้องคิดเผื่อไว้ ร้อยแปดพันเก้าเรื่องมากกกกกก
จบมาใหม่ๆ เข้ากองถ่าย พี่ลูกปูนได้10,000/วัน แต่พอโตขึ้นจะรู้เลยว่ามันไม่คุ้มแล้ววัน 10,000 เพราะเราทำงานหนักมาก งานนึงเราต้องคิดหลายออพชั่น มันเหนื่อยมากอะ เมื่อก่อนพี่ลูกปูนรับงานทุกวีคเอนเลยอะ ผมร่วง สิวขึ้น พอค่าตัวเริ่มขึ้น ตอนหลังก็ไม่รับงานทุกวีคแล้ว กึ่งๆฟรีแลนซ์
ตอนกลับมานี่ไปทำcasting/ location/ third assistant(เบ้ผกก) เราต้องพิสูจน์ตัวเองก่อนอยู่ๆเค้าไม่มาเลือกเราทำผู้กำกับหรอก
คิดถูกไหมที่มาทำอาชีพนี้
รู้สึกว่าคิดถูกนะ นึกไม่ออกว่าถ้าไม่ทำอาชีพนี้แล้วจะอาชีพอื่นได้