“ ไม่ได้ ท�ำไม่ได้ในประเทศนี้ ไม่มีใครเขาท�ำกัน อย่างหนึ่งคือ
มีงูอยู่ อันตรายมาก งูมันชอบนอนขดอยู่ข้างนอกตอนค�่ำ ” “ ใช่แล้ว พ่อหนุ่มที่นั่นก็บอก ” “ ฟังดูดีจังเลย ” มิสเควสเตดพูด หล่อนชื่นชอบซิสมัวร์เหลือ เกิน และนึกอยากหลบไปเที่ยวแบบนั้นบ้าง “ คุณเจอชายหนุ่มใน มัสยิด แต่ไม่ยอมเล่าให้ฉันฟัง !”
“ ว่าจะเล่าอยู่พอดี อเดลา แต่มีเรื่องให้เปลี่ยนประเด็นเสียนี่
ฉันเลยลืมไป ความจ�ำฉันมันแย่ลงแล้ว ” “ เขานิสัยดีไหม ” หล่อนนิ่ง แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “ นิสัยดีมาก ” “ เขาเป็นใครหรือ ” รอนนี่ถาม “ เป็นหมอน่ะ แม่ไม่รู้จักชื่อเขาหรอก ” “ เป็นหมอรึ ผมไม่รู้จักหมอหนุ่มๆ คนไหนในจันทรปุระเลย
แปลกจัง ! เขาหน้าตาเป็นยังไงครับ ”
“ ออกจะตัวเล็กนะ ไว้หนวดนิดหน่อย นัยน์ตาคมว่องไว เขา ตะโกนเรียกแม่ตอนแม่อยู่ในมุมมืดที่มัสยิด เขาทักเรื่องรองเท้าแม่ เราเลยเริ่มคุยกัน เขากลัวว่าแม่จะสวมรองเท้าเข้าไป โชคดีที่แม่ไม่ ลืมถอด เขาเล่าให้แม่ฟังเรื่องลูกๆ เขา แล้วเราก็เดินกลับมาที่สโมสร เขารู้จักลูกดีนะ ” “ แม่น่าจะชี้ให้ผมดูนะ ผมนึกไม่ออกเลยว่าใคร ” “ เขาไม่ได้เข้าสโมสร บอกว่าเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้า ” เขาถึงได้รู้ความจริงก็ตอนนี้เอง เขาร้องขึ้นว่า “ โธ่เอ๋ย ไปเจอ คนมุสลิมเข้า ท�ำไมแม่ไม่บอกล่ะว่าไปคุยกับคนพื้นเมืองมา ผมเข้าใจ ไปคนละทางเลย ”
“ ชาวมุสลิม ! วิเศษเหลือเกิน !” มิสเควสเตดอุทาน “ รอนนี่ สม
46