ಆನ್ಂದಮಯ ಈ ಕವಿ ಹೃದಯ | ಏತ್ಕ ಭಯ? ಮಾಣ ೂೇ || ಸೂಯೇ್ದಯ | ಚಂದ ೂಿೇದಯ |
ದ ೇವರ ವರಕಾಣ ೂ. ಎಂದು ನಿಸಗಯದ ಕಿರಯಗಳಿಗೆ ಉತುರ ಕಂಡಿದ ಾರೆ. ಬೆೀಲ ರು ಶ್ರೀ ಚನುಕೆೀಶವ ದೆೀವಾಲರ್ಕೆಕ ಭೆೀಟ್ಟ ನಿೀಡಿದಾಗ ಮ ಡಿದ ಕವಿತೆ.
ಬಾಗಿಲ ೂಳು ಕ ೈ ಮುಗಿದು ಒಳಗ ಬಾ ಯಾತಿಿಕನ ಶ್ಲ ಯಲಿವಿೇ ಗುಡಿಯು ಕಲ ಯ ಬಲ ಯು || ಈ ರಿೀತಿ ಸಂದಭಾಯನುಸಾರವಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಕವನಗಳನುು ರಚಿಸಿದ ಾರೆ.
ಕುವೆಂಪ್ುರವರು ತಮಮ ಮಲ್ೆನಾಡಿನ ಹಳಿು ಹಾಗ ಅವರ ಮಲ್ೆನಾಡಿನ ಜೀವನದ ಬಗೆೆ ಹಿೀಗೆ ಹೆೀಳಿದ ಾರೆ.
ತಿೀರ್ಯಹಳಿುರ್ ಕಳೆದು ತಾಯಿ ತುಂಗೆರ್ ದಾಟ್ಟ ಒಂಭತ ು ಮೈಲ್ಲಗಳ ದ ರದಲ್ಲ ನಮ ಮರು ಕುಪ್ಪಳಿು. ಊರಲಿ ನಮಮ ಮನೆ. ನಮಮ ಕಡೆ ಮನೆಯಂದು ಊರು. ಊರೆಂದರೆ ಒಂದೆೀ ಮನೆ. ಗಿಡ ಮರಗಳ ನಾಡು, ಗುಡ್ ಬೆಟ್ಿಗಳ ಸಹಾಯದಿರ ಶೆರೀಣಿ. ಕಾಡು, ದಟ್ಿಡವಿಗಳ ಸಸಯಕಾಶ್. ಎತು ನೆ ೀಡಿದರತು ಸಿರಿಹಸಿರು. ಕಣುಾಗಳಿಗಾನಂದ. ಹೃದರ್ಕೆಕ ತಂಪ್ು ಮೀಣ್ ಆತಮಕೆ ಂದೆ ಸಗೆ.
ಕುವೆಂಪ್ು ಅವರು ಕಾಡಿನ ಕವಿ. ಸಹಾಯದಿರರ್ ಮಧೆಯ ಒಂದೆ ಮನೆರ್ ಊರು. ಕುಪ್ಪಳಿುರ್ಲ್ಲಿ ಜನಿಸದಿದಾರೆ. ಅವರು“ ರಾಮಾರ್ಣದಶಯನಂ” ರಚಿಸುವ ಕವಿಯಾಗುತಿುರಲ್ಲಲಿ. ರಾಮಾರ್ಣ ರಚಿಸುವ ಕವಿ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಕಾಡು ಜೀವಿಯಾಗಿರಬೆೀಕು ವಾಲ್ಲೋಕಿರ್ಂತೆ. ವಾಲ್ಲೋಕಿರ್ ಭಾಗಯದಂತೆ ಕುವೆಂಪ್ುರವರ ಭಾಗಯ. ಕುವೆಂಪ್ುರವರಿಗೆ ಹೆತು ತಾಯಿ ಪ್ೂಜಯ ಸಿೀತಮಮ ಆದರೆ ಸಾಕುತಾಯಿ ಮಲ್ೆರ್ ತಾಯಿ.
ಕುವೆಂಪ್ುರವರಿಗೆ ಅನಂತ ಕೃಪೆ ಆವಾಗೆಾೀವಿರ್ ಕೃಪೆ.
ನಿಸಗಯದ ಕೃಪೆ. ಕುವೆಂಪ್ುರವರಿಗೆ ಜನಮ ರ್ಾತೆಯಾಗಿ ಬಂದಿದೆ ಈ ಕೃಪೆ.“ ಕಾವಯಲ್ೆ ೀಕದ ಕದ ಭವಯ ಕವಿದೆೀವ ಪ್ದವಿರ್ ಕರುಣಿಸಿದ ಸಾಕು ತಾಯಿಗೆ ಮಲ್ೆನಾಡಿಗೆ ಚಿರಋಣಿಯಾಗಿದ ಾರೆ ಕುವೆಂಪ್ು” ಈ ಮಾತಿಗೆ“ ಉದಾಹರಣ ನಾ” ಕವನವೆೀಸಾಕ್ಷಿ.
“ ಶ್ರೀ ಕುವೆಂಪ್ುವ ಸೃಜಸಿದಿೀ ಮಹಾಛಂದಸಿನ ಮೀರುಕೃತಿ, ಮೀಣ್ ಜಗದುವಯ ರಾಮಾರ್ಣಂ” ಎನುುವ ಮಾತು ಕೆೀವಲ ಶಬಾಚಮತಾಕರವಾಗಿರದೆ, ಕವಿ ರಾಮಾರ್ಣದ ಕಥ್ೆರ್ನುು ಪ್ುನಸೃರ್ಷಿಸುವ ಮ ಲಕ ತಾನೆೀ ಪ್ುನ ಸೃರ್ಷಿಗೆ ಳುುವ ಪ್ವಾಡವನ ು ಸಂಕೆೀತಿಸುತುದೆ. ಅಂಶಗಳನೆುಲ್ಾಿ ತನುಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಸಿಕೆ ಂಡಿದೆ.‘ ಉದಾಹರಣ ನಾ’ ಕವನ.‘ ರಾಮಾರ್ಣ ದಶಯನಂ’ ಕಾವಯ ಇನ ು ಹಸುನರತಿ ರ ಪ್ದಲ್ಲಿರುವಾಗಲ್ೆೀ 1947 ರಲ್ೆಿೀ ಈ ಕವನ ರಚನೆಯಾಗಿದೆ. ಆಗ ಭಾರತಕೆಕ ಇನ ು ಸಾವತಂತರಯ ಬಂದಿರಲ್ಲಲಿ. ಸಾಹಿತಿಯಕ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಯಾವ ಪ್ರಶಸಿುಗಳ ಸಾಿಪ್ನೆಯಾಗಿರಲ್ಲಲಿ. ಈ ಹಿನೆುಲ್ೆರ್ಲ್ಲಿ‘ ಕಾವಯ ಲ್ೆ ೀಕದ ಭವಯ ಕವಿದೆೀವ ಪ್ದವಿರ್ಲ್ಲ ಪ್ಟ್ಿಗಟ್ಟಿದತ ು’! ಎನುುವ ಮುಕಾುರ್ದ ಪ್ಂಕಿುರ್ನುು ಗಮನಿಸಬೆೀಕು.
ಉದಾಹರಣ ನಾ ಉದಾಹರಣ ನಾ, ಉದಾರಕೃಪ ತಾ ಆಕೃಪಣ ಕಣಾ!
ನ ತಿತ ಮೇಡವನ ತಿತ ನಿಮ್ಮರಿದಡವಿಯ ಮಲ ಯ
ತಾಯನಿತ್ುತ,
ಬ ಟ್ಬ ಟ್ಕ ೆ ಕಟ್ಟ್ ಜ ೂೇಗುಳದ ತ ೂಟ್ಟ್ಲನ್ು
ತ್ೂಗಿದತ್ುತ,
ದ ೇಶ ಆಕಾಶಗಳ ಶಾವಸ ಕ ೂೇಶಗಳ ಸಗಿ
ಉಸ್ತರನಿತ್ುತ,
ನಾಡಿ ನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಡುಗಳನ ನ
ಕ ೂೇಡಿ ಹರಿಸ್ತತ್ುತ!
32