قدوسیت خدا
خدا مقدس است. هر جایی که او برود و هر مکان و هر شخصی را که او ببیند ، نیز مقدس می باشند. به دلیل حضور خدا در مکانِ مقدس و قدس الاقداس در خیمه و در معبد خدا بود که این کلمه به آن مکان ها اختصاص داده شده بود. هر خیمه و هر معبد و هر جایی که خدا در آنجا حضور داشته باشد یا بگوید که در آینده حضور خواهد داشت ، مقدس است. قدوسیت آن مکان به دلیل ذات خود آن مکان نیست بلکه به این دلیل مقدس است که در قلمرو کارهای خدا قرار گرفته و خود خدا اعلام کرده که آن مکان مقدس است. پس اگر خدای قدوس در یک مکان یا یک شخص ساکن شود آن مکان و آن شخص نیز مقدس خوانده خواهد شد. زمانیکه پولس رسول در رساله 1 و 2 قرنتیان اینگونه نوشت: " آیا نمی دانید که هیکل خدای زنده هستید و روح خدا در شما ساکن است ؟")1 قرنتیان(. 16: 3 او هشدار داد: " اگر کسی هیکل خدا را خراب کند ، خدا او را هلاک سازد زیرا هیکل خدا مقدس است "( 1 قرنتیان.) 17: 3
دیدگاه نیاکان ما
برادر رابرت رابرتز در یکی از پند هایش که در کتاب " فصل های آسایش " چاپ شد ، اینگونه نوشت: " قدوسیت حالتی از پاکی است و پاکی به معنای آزادی از تمام آن چیز هایی است که در قوانین خدا نجس شناخته شده بودند. اینکه خدا فرمان داده است کاملا درست است. ولی نافرمانی انسان ها امری اشتباه می باشد. چیزی را که خدا بگوید پاک است ، پس آن چیز مقدس است. اما چیزی را که خدا نپذیرد ، مقدس نیست. هیچ حکمِ عادلانه دیگری جز این وجود ندارد."
مهم نیست که ما درباره کارها ، زمان ، مکان ، اشیاء و یا انسان ها چگونه فکر می کنیم. اگر خدا به چیزی اجازه دهد و آنرا قبول کند ، آن چیز می تواند پاک و مقدس باشد ، در غیر اینصورت آن چیز ناپاک و اشتباه است. اما چگونه درباره چیزهایی که مورد قبول خداست ، بدانیم ؟ آیا ما با عقل ناپاک و ناقص خود می توانیم قضاوت درستی داشته باشیم ؟
درسی از احکام خدا
همانند قوم بنی اسرائیل در گذشته که توسط خدا به قدوسیت دعوت شدند ، ما نیز باید به همان خدا ایمان داشته باشیم زیرا نظر خدا تغییر نمی کند و دعوت او از ما همیشگی است ، زیرا خدا مقدس است. دعوت خدا ، یک دعوت خارج از انتظار نیست. او تنها ما را به قدوسیت دعوت می کند زیرا خودِ خدا مقدس است. " من یهوه ، قدوسِ اسرائیل هستم ". در لاویان 8-7: 20 پیامی وجود دارد که به ما نشان می دهد چگونه می توانیم مقدس باشیم.
" پس خود را تقدیس نمایید و مقدس باشید ، زیرا من یهوه خدای شما هستم و فرایض مرا نگاه داشته ، آنها را بجا آورید. من یهوه هستم که شما را تقدیس می نمایم "( لاویان 8-7: 20(.
این دو آیه در قسمتی از کتاب گفته شد که صحبت از اعمال ناپسند و زشتی بود که مردم انجام می دادند و موجب شده بود که از خدا دور شوند. چاره این است: " خود را تقدیس کن ". بنی اسرائیل می توانستند تقدیس شوند و در صورت " حفظ و انجام احکام خدا " مقدس محسوب شوند. همانطور که برادر رابرتز نقل کرده است با انجام فرامین خدا ، " آزادی از تمام چیز هایی که ناپاک شناخته شده بود " وجود دارد. احکام خدا درمان و پادزهری می باشد برای تمامی انحرافات ناشی از شهوات و هوس هایی که در جهان وجود دارد.
نام یادبود
وقتی عیسی مسیح در دعای ربانی گفت: " نام تو مقدس باد "، او در اصل می گوید: " نام تو مقدس است ". نام یادبود خدا در کتاب خروج 8-7: 34 به وسیله صفات خوب و جلال او بیان شده است و قدوسیت او را برای ما آشکار می کند. قدرت اختیار خدا در عطا کردن فیض خود در غالب رحمت و بخشش به بعضی از افراد و اینکه در مقابل ، خدا بعضی انسان های دیگر را انکار کرده و گناهان آنها را پاک نمی کند ، به ما می گوید که خدا به بعضی از افراد اجازه داده است تا مقدس و متمایز باشند و در مقایسه با دیگران هیچ دو دستگی و جدایی بین آنها وجود ندارد. اگر هم جدایی بین این دو دسته وجود داشته باشد از نظر ما