Գորգերի շուկա Երևանում, որտեղ ցուցադրված են գորգեր տարբեր շրջաններից:
Լուսանկարը՝ «Shutterstock Corporate License»
Ավանդականն ընդդեմ գործարանային արտադրության
Խորհրդային տարիներին գորգագործությունը տնային պայմաններից փոխադրվել է կիսապետական ընկերություններ, որ կոչվել են գորգագործական արհեստանոցներ: Տներում ստեղծված նախշերը սկսեցին համարվել ձանձրալի, կրկնվող և նույնիսկ մռայլ: Դրանց փոխարեն արհեստանոցները 1950-1960-ականներին սկսեցին զարգացնել
Երեխաները և գորգագործությունը
Գորգագործական արհեստանոցները գորգագործների հաջորդ սերունդների համար այս արհեստը սովորելու հնարավորություն են ստեղծել: Դասերն ավարտելուց հետո գորգագործ կանանց աղջիկները գալիս էին իրենց մայրիկների աշխատավայր: Նրանցից ոմանք այնքան հմուտ էին դարձել, որ երբեմն աշխատում էին իրենց մայրիկների հետ:
Վայոց ձորում գորգագործությունը լայն տարածում է ստացել 19-20-րդ դարերում: Այժմ այն նույն ժողովրդականությունը չի վայելում: Ավանդաբար գորգ գործել են տանը, այլ ոչ թե գործարաններում: Գորգ գործելու առաջին փուլը բրդի մշակումն է: Բուրդը լվացել են, չփխել են փայտյա ճիպոտով, որպեսզի հարթեցնեն և փափկեցնեն խճճված բուրդը:
Ազգագրություն՝ գորգագործություն
Մշակութային տեսարան վայրեր