Գորգերու շուկայ Երեւանի մէջ: Տարբեր շրջաններէ գորգեր կը ցուցադրուին:
Լուսանկարը՝ Shutterstock Corporate License
Խորհրդային տարիներուն, գորգագործութիւնը տնային պայմաններէն արհեստանոցներ կը փոխադրուի: Տուներու մէջ ստեղծուած նախշերը կը համարուին ձանձրալի, կրկնուող եւ մռայլ: 1950-1960-ականներուն, արհեստանոցները կը զարգացնեն նախշերը, որոնք կ՚արտացոլեն ժամանակակից մօտեցումները: Արհեստանոցներու մէջ աշխատող կիներէն
Աւանդականը՝ Գործարանի Արտադրութեան Դէմ
Երեխաները Եւ Գորգագործութիւնը
Արհեստանոցները գորգագործութիւնը սորվելու հնարաւորութիւնը ընձեռեց յաջորդող սերունդներուն։ Դասերը աւարտելէ ետք, գորգագործ կանանց աղջիկներէն շատեր, կ՚աշխատէին իրենց մայրերուն հետ։ Ռինդ գիւղ ապրող կին մը կը յիշէ, որ երբ դեռ փոքր էր, իր աշխատանքէն հատուած մը մայրը ցոյց տուած է արհեստանոցի ղեկավարին: Վերջինս այնքան տպաւորուած է, որ արտօնած է զինք նստիլ մօր մօտ եւ գորգ գործել:
Կարդացէք Աւելին
Կարդացէք Աւելին
Մշակութային Վայրեր
Ազգագրութիւն՝ Գորգագործութիւն
Վայոց Ձորի մէջ գորգագործութիւնը լայն տարածում ունեցած է 19-20-րդ դարերուն: Այժմ, նոյն ժողովրդականութիւնը չի վայելեր: Աւանդաբար գորգ գործած են տան մէջ, ոչ թէ գործարաններու մէջ: Գորգ գործելու առաջին հանգրուանը բուրդի մշակումն է: Խճճուած բուրդը փափկեցնելու համար, նախ կը լուային, յետոյ կը ծեծէին փայտեայ ճիպոտով: