թային զարգացմանը : Նրանց հիմնական նպատակը մի այնպիսի միության ստեղծումն էր , որն ամեն կերպ պիտի կարողանար աջակցել հայությանը , որի գոյատևումը` իբրև Օսմանյան կայսրության փոքրամասնության , վտանգված էր :
Այսպիսով , 1906 թ-ի ապրիլի 15-ին Կահիրեում հայտնի ազգային գործիչ Պողոս Նուբարի և եգիպտահայ համայնքի ականավոր ներկայացուցիչների նախաձեռնությամբ հիմնադրվում է Հայկական բարեգործական ընդհանուր միությունը ( ՀԲԸՄ ):
Այն դառնում է հայ իրականության առաջին խոշոր համահայկական կառույցը : Գործունեության հենց սկզբում 1906-12 թթ-ին բարեգործականը արևմտահայ գյուղացիությանն ապահովում է սերմնացանով , երկրագործական գործիքներով և գյուղատնտեսական այլ անհրաժեշտ մի- ջոցներով : Արևմտյան Հայաստանում , Կիլիկիայում , և Օսմանյան կայսրության հայաշատ այլ շրջաններում միությունը հիմնադրել է դպրոցներ և որբանոցներ : Ընդամենը 8 տարի անց Պողոս Նուբարն իր խոսքում նշում է , որ կազմակերպությունը ստեղծել է 142 մասնաճյուղ տարբեր երկըրներում , որտեղ աշխատում է 8532 մարդ :
Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիները և հատկապես Մեծ եղեռնը շրջադարձային եղան ինչպես ամբողջ հայ ժողովրդի , այնպես էլ ՀԲԸՄ-ի համար : 1914 թ- ին Պողոս Նուբարը հեռանում է Եգիպտոսից և վերջնականապես տեղափոխվում Փարիզ : Չնայած ՀԲԸՄ տարբեր մասնաճյուղերի մեծ կորուստներին , միությունն այնուամենայնիվ կարողանում է զգալի օգնություն ցուցաբերել ցեղասպանությունը վերապրած հայերին :
1921 թ-ին բարեգործականի նստավայրը Կահիրեից տեղափոխվում է Ֆրանսիա : Տարիներ անց ՀԲԸՄ-ն Նիկոսիաantry with seeds , agricultural tools and other necessary equipment . The Union founded schools and orphanages in Western Armenia , Cilicia , and other Armenian-dominated regions of the Ottoman Empire . Eight years later since the Union ’ s establishment , Poghos Nubar reviewed the activities of the Union with its 142 branches worldwide and 8532 workers .
The First World War and especially the Genocide were a turning point for both Armenian people and AGBU .
In 1914 , Poghos Nubar left Egypt and moved to Paris . Despite the heavy losses at various branches of AGBU , the Union , nevertheless , was able to provide the significant assistance to the Armenians who survived the Genocide . In 1921 , the benefactor ’ s residence moved from Cairo to France . Years later , AGBU founded a Melgonian school in Nicosia , the Nubarian Foundation , which allocated pensions to the Armenian youth to study at European universities and the opening of the Marie Nubar Dormitory in Paris in 1930 . With the onset of the Second World War , AGBU relocated from Paris to New York . The AGBU Office in Yerevan was opened in 1990 .
Resuming its activities in Armenia after almost 50 years , AGBU gives priority not to purely humanitarian
82