«Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές»
Νοέμ, 2019
Tόμος 2, Τεύχος 5, ISSN: 2623- 3673
Η αποτελεσματική λεκτική αποκλιμάκωση της
διέγερσης στο τμήμα επειγόντων περιστατικών
γενικού νοσοκομείου
Καρακατσούλης Γρηγόρης
Ψυχίατρος επιμελητής Β΄ΕΣΥ- Γ΄ ψυχιατρική κλινική, Α.Π.Θ
Περίληψη
Η διέγερση ως αντικείμενο της επείγουσας Ψυχιατρικής είναι μια
κατάσταση οξείας διαταραχής της ψυχοκινητικότητας, που απαιτεί
άμεση παρέμβαση. Στο χώρο των επειγόντων εξωτερικών ιατρείων η
παρέμβαση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σπουδαιότητα για προφανείς
λόγους. Η πρώτη σύγχρονη προσέγγιση του θέματος έγινε το 1975
μέσω του άρθρου : “The customer approach to patienthood attending
to patient requests in a walk-in clinic” (Aaron Lazare et al , 1975).
Οι παραδοσιακές μέθοδοι αντιμετώπισης των διεγερμένων ασθενών,
όπως τα μέτρα καθήλωσης και η ακούσια φαρμακευτική αγωγή,
έχουν αντικατασταθεί από ένα μοντέλο μιας μη αναγκαστικής
προσέγγισης. Σύμφωνα με το νέο αυτό πρότυπο χρησιμοποιούνται
συνήθως μέθοδοι των 3(Richmond et al., 2012) ή 5 βημάτων
(Hellman, 2018).Κατά τη μέθοδο των τριών βημάτων στο πρώτο
βήμα, ο ασθενής προσεγγίζεται προφορικά. Στο δεύτερο
εγκαθίσταται μια συνεργατική σχέση μαζί του και στο τρίτο
επιτυγχάνεται η προφορική αποκλιμάκωση της διέγερσής του.
Η μέθοδος αυτή είναι η εξειδικευμένη εκδοχή της ευρύτερης μεθόδου
αποκλιμάκωσης των 5 βημάτων, η οποία εκτός από τις λεκτικές
τεχνικές
περιλαμβάνει
το
φυσικό
περιορισμό
και
τη
φαρμακοθεραπευτική παρέμβαση(Richmond et al., 2012).
Εισαγωγή
1.
Η γενική αντιμετώπιση της ψυχοκινητικής διέγερσης
Όποια μέθοδος αποκλιμάκωσης κι αν χρησιμοποιηθεί όταν
αντιμετωπίζεται ένας διεγερμένος ασθενής, τίθενται 4 κύριοι στόχοι:
α) η διασφάλιση της ασφάλειάς του , του προσωπικού και των
υπολοίπων, β) η βοήθεια στον ασθενή να διαχειριστεί τα
συναισθήματά του και να ανακτήσει τον έλεγχο της συμπεριφοράς
του, γ) η αποφυγή της χρήσης μέτρων περιορισμού όσο αυτό είναι
δυνατό, δ) η αποφυγή παρεμβάσεων που υποδαυλίζουν τη διέγερση
(Richmond et al., 2012).