«Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές»
Νοέμ, 2019
Tόμος 2, Τεύχος 5, ISSN: 2623- 3673
εστιακές και πολυεστιακές προσβολές του κεντρικού νευρικού
συστήματος (ΚΝΣ) κατά τρόπο αμετάβλητο και απρόβλεπτο
(Polman, Reingold, Banwell, Clanet, Cohen, Filippi, Fujihara,
Havrdova, Hutchinson, Kappos, Lublin, Montalban, O’ Connor,
Sandberg-Wollheim, Thompson,
Waubant, Weinshenker,
Wolinsky, 2011). Χαρακτηρίζεται από οξείες και χρόνιες βλάβες της
λευκής ουσίας του Κ.Ν.Σ. Η ονομασία προέρχεται από τις
πολλαπλές περιοχές πλακών, οι οποίες χαρακτηρίζουν τη
διαδικασία της νόσου (Pugliatti, Rosati, Carton, Riise, Drulovic,
Vescei, Milanov, 2006).
Η επισκόπηση της βιβλιογραφίας αποκαλύπτει ότι αρκετές
παθοφυσιολογικές
διεργασίες,
όπως
η
φλεγμονή,
η
απομυελίνωση, η νευροαξονική βλάβη-εκφύλιση, η γλοίωση καθώς
και οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης συμβάλλουν στην πολύπλοκη
εκδήλωση της νόσου (Gunnarsson, Malmestrom,
Axelsson,
Sundstrom, Dahle, Vrethem, Ollson, Piehl, Norgren, Rosengren,
Svenningsson, Lycke, 2011). Συ τω χρόνω, οι εν λόγω διαδικασίες
δεν παρουσιάζονται ομοιόμορφα σε όλους τους ασθενείς και
μπορεί να κυριαρχούν επιλεκτικά σε διαφορετικά στάδια της νόσου
και σε συγκεκριμένους ασθενείς. Η διαπίστωση αυτή έχει ως
αποτέλεσμα την παρατηρούμενη ετερογένεια και εξατομίκευση
στην φαινοτυπική έκφραση της νόσου, στην πρόγνωση και τέλος
στην ανταπόκριση στις θεραπείες.
Είναι άξιο λόγου να σημειωθεί ότι η εξατομικευμένη
αναγνώριση και θεραπεία θα μπορούσε να προσδιοριστεί με τη
χρήση των βιολογικών δεικτών οι οποίοι θα βοηθούσαν στην
ταυτοποίηση των κυρίαρχων μηχανισμών, στην επιλογή των
κατάλληλων πληθυσμών ασθενών, και στην επιλογή των
κατάλληλων θεραπευτικών σχημάτων. Ιδιαίτερη σημασία έχει η
ανίχνευση, εκτίμηση και αντιμετώπιση της νευροαξονικής βλάβης,
ως σημείου καμπής της νόσου που σχετίζεται με την εμφάνιση
αυξημένης αναπηρίας. Αυτή ακριβώς η νευροαξονική εκφύλιση
συνδέεται και με τα γνωστικά ελλείμματα των ασθενών
Η νευροαξονική εκφύλιση δεν αποτελεί προνόμιο της ΠΣ.
Πολλές νόσοι, όπως η νόσος του Alhzeimer, η άνοια με σωμάτια
του Lewy, η μυοατροφική σκλήρυνση και η ατροφία πολλαπλών
συστημάτων (Abdo, Bloem, Van Geel, Esselink, Verbeek, 2007).
χαρακτηρίζονται
από
απελευθέρωση
συστατικών
του
κυτταροσκελετού εντός του εξωκυττάριου χώρου. Ένα από αυτά τα
συστατικά είναι και τα νευροινίδια (Perrot & Eyer, 2009). Από τον
εξωκυττάριο χώρο, οι άλυσοι των νευροινιδίων διοχετεύονται στο
ΕΝΥ και από εκεί σταδιακά στο αίμα (Singh, Yan, Hull, Read,
O’Sullivan, Henderson, Rose, Greer, McCombe, 2011). Έτσι, η
ανάλυση του ΕΝΥ μπορεί να προσδιορίσει αυτό το βιοδείκτη, που
αντανακλά με τη σειρά του το βαθμό και το ρυθμό των
παθολογικών αλλαγών που επισυμβαίνουν στις νευροεκφυλιστικές
αυτές διαταραχές
Αναδιφώντας τη διεθνή βιβλιογραφία διαπιστώνεται ότι πολλές
ερευνητικές μελέτες αποκαλύπτουν ότι οι ασθενείς με πολλαπλή
σκλήρυνση εμφανίζουν πέρα από τις λοιπές σωματικές εκδηλώσεις