ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - Έρευνα και Εφαρμογές ΤΕΥΧΟΣ 4o

ΙSSN: 2623- 3673 Φεβρουάριος, 2019 Ψυχολογία :έρευνα & εφαρμογές οποίες ήταν μικρής ηλικίας, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και είχαν υψηλά επίπεδα άγχους και καταθλιπτική συμπτωματολογία. Επίσης από αυτές μόνο οι 57 είχαν βιώσει κάποιο τραυματικό συμβάν και μόνο οι 11 ανέπτυξαν μετατραυματική διαταραχής άγχους ή στρες και ανέφεραν μια τραυματική εμπειρία που σχετίζονταν με την έκτρωση. Οι περισσότερες γυναίκες ανέφεραν πως οφείλονταν σε τραυματικές εμπειρίες άσχετες με την έκτρωση 31 . Οι Antonia Biggs και συν (2016), με μια προοπτική μελέτη διαμήκους κοότρης, μελέτησαν 956 γυναίκες μία εβδομάδα μετά την έκτρωση που αποτελούσε και τη βασική γραμμή και στη συνέχεια κάθε έξι μήνες για 4 χρόνια. Διαπίστωσαν πως το 55% ανέφερε πως έπασχε από μετατραυματική διαταραχής άγχους ή στρες. Μία εβδομάδα μετά την άμβλωση το 30% δήλωσε πως τα συμπτώματα οφείλονταν σε περιπτώσεις σωματικής, σεξουαλικής ή συναισθηματικής βίας. Το 20% απέδωσε ότι τα συμπτώματα οφείλονταν σε μη βίαιη συμπεριφορά. Επίσης, όλα τα συμπτώματα παρουσίασαν ύφεση με την πάροδο του χρόνου σε όλες τις ομάδες των γυναικών. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο γεγονός πως η έκθεση σε σεξουαλική και σωματική βία συνδέεται στενά με την μετατραυματική διαταραχής άγχους ή στρες μετά την άμβλωση. 32 O Viltė Daugirdaitė (2015), σε μια συστηματική ανασκόπηση 48 μελετών, διαπίστωσαν πως, ο επιπολασμός του μετατραυματικού στρες και της μετατραυματικής διαταραχής άγχους μετά από προκαλούμενη έκτρωση μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, όσο πιο προχωρημένη είναι η εγκυμοσύνη, τα επίπεδα του στρες και του άγχους αυξάνονται. Οι γυναίκες ανέφεραν περισσότερα συμπτώματα μετατραυματικής διαταραχής άγχους ή στρες, αλλά και οι άνδρες ανέφεραν κλινική συμπτωματολογία. Ο χρόνος κατά τη σύλληψη μέχρι την απώλεια του παιδιού και οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν στην εμφάνιση και την συντήρηση της μετατραυματικής διαταραχής άγχους ή στρες μετά από έκτρωση. 33 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ Την τελευταία 20ετία οι εκτρώσεις έχουν συσχετιστεί με διανοητικές δυσλειτουργίες μεταξύ των γυναικών και των εφήβων, συμπεριλαμβανομένων και της αυτοκτονικότητας. 34 Οι Zapata και συν. (2013) 34 , στη μελέτη τους διαπίστωσαν πως, οι έφηβες που είχαν αυτοκτονικό ιδεασμό είχαν ζήσει στην παιδική τους ηλικία με κάποιο άτομο που ήταν καταθλιπτικό, ήταν ψυχικά ασθενής ή είχε κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Αυτά τα άτομα ήταν επιρρεπή τόσο στη εγκυμοσύνη τους (20,6%), όσο και με αυτοκτονική συμπεριφορά (14,9%). Διαπίστωσαν επίσης πως οι νέες γυναίκες στη μελέτη τους που είχαν υποστεί σωματική κακοποίηση και έμειναν έγκυες είχαν αυξημένο αυτοκτονικό

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - Έρευνα και Εφαρμογές ΤΕΥΧΟΣ 4o | Página 19