ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - Έρευνα και Εφαρμογές ΤΕΥΧΟΣ 2 | Page 10
Επιστημονικό Περιοδικό «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έρευνα & εφαρμογές» Τόμος 1, Τεύχος 1, 2017 ISSN: …..
Οι αιτιοπαθογενετικοί μηχανισμοί που οδηγούν σε συννόσηση δεν είναι
πλήρως αποσαφηνισμένοι και έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες γύρω
από αυτούς (Moggi 2005). Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν
αρκετοί κοινοί νευροβιολογικοί μηχανισμοί μεταξύ εξαρτήσεων από ουσίες
και άλλων ψυχικών διαταραχών (Chambers 2007, 2013). Σε αυτά τα
πλαίσια, κομβικό ρόλο πιθανώς να διαδραματίζει, σε νευροανατομικό
επίπεδο, ο ιππόκαμπος ο οποίος φαίνεται να παρουσιάζει παθολογική
δραστηριότητα σε μία πλειάδα νοσημάτων που παρουσιάζουν σημαντική
συννόσηση με διαταραχές χρήσης ουσιών (Kessler 2004).
Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί μηχανισμοί σχέσεων μεταξύ των δύο
διαφορετικών νοσολογικών οντοτήτων σε άτομα με διπλή διάγνωση
(Jacobs et al. 2005). Ο πρώτος μηχανισμός αναφέρεται στην άμεση
πρόκληση της μίας διαταραχής από την άλλη, για παράδειγμα ψυχωτικά
επεισόδια
ή
κατάθλιψη
από
κοκαΐνη
(Kessler
1995).
Ο
δεύτερος
αναφέρεται στην πιθανή έμμεση πρόκληση της μίας διαταραχής από την
άλλη. Αναφερόμαστε ουσιαστικά στο φαινόμενο της αυτοθεραπείας κατά το
οποίο ο ασθενής χρησιμοποιεί μία ουσία προκειμένου να ανακουφίσει τα
συμπτώματα της ψυχικής νόσου από την οποία πάσχει. Συχνά συναντούμε
ασθενείς
που
δικαιολογούν
την
κατάχρηση
αλκοόλ
επειδή,
όπως
πιστεύουν, ανακουφίζει το άγχος που βιώνουν. Στις δύο παραπάνω
περιπτώσεις η μία διαταραχή μπορεί να προκαλεί ή να αυξάνει τη βαρύτητα
της δεύτερης (Meyer 1989).
Ο τρίτος μηχανισμός αναφέρεται στο γεγονός της ταυτόχρονης ύπαρξης
δύο διαφορετικών νοσολογικών οντοτήτων χωρίς αιτιολογική συσχέτιση
μεταξύ τους (Meyer 1989) και ο τελευταίος αναφέρεται στην ύπαρξη ενός
ανεξάρτητου παράγοντα, όπως σοβαρό ψυχικό τραύμα κατά την παιδική
ηλικία, που αποτελεί το κοινό υπόβαθρο για τη μετέπειτα εκδήλωση
διαταραχής χρήσης ουσιών και ψυχικής διαταραχής (Jacobs et al. 2005).
Επιπλέον, είτε η χρήση ή το στερητικό σύνδρομο από ουσίες μπορεί να
10