Χρύσα : Σκέψεις και Συναισθήματα …
Σκέψεις ... Συναισθήματα .. Στιγμές..
Θα χτίσω ένα σπίτι 16 τετραγωνικων μέτρων < - και γιατι όχι 25 τ.μ. ?> -< Γιατι
όταν φύγω θέλω να αφησω πίσω μου, όσο λιγότερα σκουπίδια γίνεται>
Oταν αποφεύγεις να εκτεθείς στις πίκρες σε προσπερνούν και οι γλύκες..
Υπέροχη Μέρα για να πεθάνεις, ιδιαίτερα αν προηγουμένως έχεις Ζήσει μια Ιδια
Μέρα..
Οσοι ζουν Πραγματική Ζωή φαίνονται..
Oι υπόλοιποι περιγράφουν αυτό που νομίζουν ότι είναι η λέξη..
Κάποιος να πάρει από το πληκτρολόγιο τη Γάτα και το βάζο με το Γλυκό Πορτοκάλι
από μένα..
Η θέση που τοποθέτησες τη Νότα σου στο πεντάγραμμο ορίζει και τον Ηχο της
Ζωής σου
Ας συλλέξουμε Στιγμές αντί για αντικείμενα..
Αυτές δεν έχουν ημερομηνία λήξεως και αιωρούνται στο σύμπαν ακόμα κι αν
κάποιος φύγει, υπάρχει κάποιος άλλος που θυμάται...
Βρήκα τρόπο να αποκτώ ωραία κυματιστά μαλλιά.... περπατώ στη Βροχή....
ο Ανθρωπος που δεν σέβεται τις Αναμνήσεις...ακυρώνει τη Ζωή....
Οταν οι νότες ανθίζουν... Οι καλημέρες ταξιδεύουν....
Και η πιο μικρή λέξη που θα ειπωθεί...απαιτεί μια πράξη για να την υποστηρίξει...
Πάλι μάλωσα με τις λέξεις....με ζαλίζουν με τα θέλω τους....
Ο Αληθινός Έρωτας ειναι Ελεύθερος...αν θέλεις να τον μαστιγώσεις με τα πρέπει
σου...
πέτα τον καλύτερα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και κάθισε να τον δεις να
πεθαίνει...αργά κι οδυνηρά
Είναι μερικά κρακ από τα σπασμένα κομμάτια της καρδιάς....που ο ήχος τους
γρατζουνάει...
Το ωροσκόπιο μου σήμερα, χωρίς να το έχω διαβάσει, λέει: < αν με πιέσετε πολύ,
θα αρχίσω να ρίχνω χαστούκια >....
Αν απόψε έκανα ραδιοφωνική εκπομπή μ΄ αυτό το τραγούδι θα ξεκινούσα το
μουσικό οδοιπορικό....ανακαλυψα μια ασημαντη λεπτομέρεια....κανενας από τους
δυο μας δεν φορεσε ρολόι...πως περασαν ετσι τα χρόνια και ξεχαστήκαμε?
Μπροστά σε κάθε απλωμένο χέρι...νιώθω μια γερή γροθιά στη δική μου ύπαρξη...
Για τη <δημοκρατία>δεν ξέρω...ισως αυτό να γιορτάζει σήμερα....τους ζητιάνους της
ελευθερίας, της εργασίας, της υγείας, της παιδείας...για ποιο λόγο είναι υπερήφανη
και τιμά την επέτειο?....γιατι κατέληξε λέξη-κουρελού με μπαλώματα?ένα άρωμα,
μια μελωδία απ αυτές που αισθάνομαι εκεί....εκτός από τα μάτια, τα πλάσματα θα
αποκτήσουν και χείλη που θα χαμογελάνε....
οι Θεωρητικοί της Ζωής ας εκδώσουν ένα Εγχειρίδιο...τουλάχιστον διαβάζοντας το
θα πληροφορηθούμε ποια είναι τα λάθη μας, για να τα ξανακάνουμε....κι εσείς που
ζείτε αποστειρωμένοι κι εμείς οι μολυσμένοι από τα μικρόβια της ζωής...κάποια
στιγμή όλοι θα πεθάνουμε...το ταμείο στο τέλος ειναι αυτό που θα κάνει τη
διαφορά...Αυτό που έφαγα δεν ήταν κοτόπουλο...ήταν ένα καημένο πτηνό που
βρέθηκε κατά λάθος σε μια μεγάλη φυτεία με κόκκινες καυτερές πιπεριές και για
να σωθεί, χώθηκε κάτω από ένα μανιτάρι....
Γελάω...γελάω πολύ μ αυτούς που δίνουν Οδηγίες Χρήσεως της Ζωής ...αλλά αυτοί
εξακολουθούν να παραμένουν μια < ζωή> εν απουσία της...