Χρύσα : Σκέψεις και Συναισθήματα …
Βραχονησίδα
Εδω στη Βραχονησίδα που εζησα και ζω... δεν έχει παχείς ισκιους και φανταχτερά
φυτα, δεν έχει γαργαρες πηγές με ολόδροσα νερά.... δεν έχει καρποφόρα δέντρα
που σηκώνοντας το χέρι σου κόβεις το φρούτο και χορταίνεις.... δεν έχει
βρυσούλες με καθαρό νερό να ξεδιψάσεις... Ολα τα φτιάχνεις μόνος σου.... Ισκιος
ειναι μόνο η σκιά σου... Τροφή μόνο τα χέρια σου... Νερό μόνο το μυαλό σου...
Ζωή μόνο η φαντασία σου... ξεβραζε καμια φορά η θάλασσα ναυαγούς που αφού
γευονταν ένα κομμάτι ελευθερίας από τα δεσμά της τρικυμίας τους, άρχιζαν τις
συμβουλές.... να μετοικήσω στο δικό τους παραδεισένιο νησί, όπου πληρώνοντας
ένα μικρό τίμημα συνείδησης, θα τα είχα όλα χωρίς καν να χρειαστεί να δουλέψω
για να τα αποκτήσω.... είπα όχι και δεν ξαναναυάγησαν ποτέ... που και που
έστελναν με ταχυδρομικά περιστέρια λίγες λέξεις: κορόιδο....βλάκα...ηλίθια...
καλοκαίρια ήρθαν κι έφυγαν...
κι εγω καρφωμένη στη κόψη του βράχου σε αναμονή του κύματος που θα μ
αποτελειώσει... στοργική μάνα η θάλασσα έστε :